Dagboek deel 054 Onrecht...

zondag, 20-4-2008

‘t Is al weer negen dagen dagen geleden, dat ik voor het laatst een dagboek deel schreef.
In het vorige stukje over Hemelvaart schreef ik al dat Jezus zal terugkomen. Ik geloof dat en ben er rotsvast van overtuigd. Net zoals ik er van kan getuigen dat Hij ons, de mensen, liefheeft en genade wil schenken voor alles wat we fout doen. Ik weet het, want ik heb het zelf ervaren.
Wat de liefde van de Here Jezus inhoudt begrijp je pas tenvolle, wanneer je Hem in je hart hebt gevraagd. Dat betekent dat je jezelf overgeeft aan Hem, de controle in Zijn handen legt. Dat is niet eenvoudig. Wij mensen hebben nu eenmaal de hardnekkige wil om zèlf baas te blijven over ons eigen leven. Zeker in de huidige maatschappij, waar termen als ‘zelf-beschikking’, ‘baas in eigen buik’ en vele andere aan de orde van de dag zijn. Wij weigeren pertinent om anderen over ons te laten beslissen, laat staan dat wij zomaar, vrijwillig en uit eigen beweging, het heft uit handen geven. En toch is dat precies wat God van ons wil. Hij houdt van ons, maar wij moeten wel zèlf voor Hem kiezen. Niet voor niets heeft Hij ons een eigen vrije wil gegeven.

Nou hoor ik wel eens van mensen, dat ze vinden dat ‘het geloof’ veel te saai en te stijf is. Geloven betekent volgens hen dat je je vrijheid kwijt bent, niet meer zelf mag denken en niet meer zelf mag beslissen. Als christen zou je je aan veel te veel regeltjes en wetjes moeten houden en je mag eigenlijk niets meer.
Vergeet het maar!!
Juist door de controle over te geven aan Jezus, ontdek je dat je VRIJ bent! Ik hoef niets en moet niets van de Here Jezus! Met uitzondering van één ding:
Het enig noodzakelijke:
Lucas 10:25-28
25 Er kwam een wetgeleerde die Hem op de proef wilde stellen. Hij vroeg: ‘Meester, wat moet ik doen om deel te krijgen aan het eeuwige leven?’ 26 Jezus antwoordde: ‘Wat staat er in de wet geschreven? Wat leest u daar?’ 27 De wetgeleerde antwoordde: ‘Heb de Heer, uw God, lief met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw kracht en met heel uw verstand, en uw naaste als uzelf.’ 28 ‘U hebt juist geantwoord,’ zei Jezus tegen hem. ‘Doe dat en u zult leven.’

Dat klinkt lekker simpel. Alleen maar God liefhebben boven alles en je medemens als jezelf.
Maar is dat ook zo? Is het echt zo simpel?
Ik moet toegeven, dat ik met de regelmaat van de klok ontdek, dat ik toch eigenlijk maar een heel zwak ventje ben. Het staat er zo mooi en het klinkt zo eenvoudig, maar als puntje bij paaltje komt, moet ik beschaamd toegeven dat het me niet echt lukt om onvoorwaardelijk mijn medemens lief te hebben. Ik wil het wel en ik probeer het ook, maar al te vaak ga ik hopeloos de mist in. Als ik zie dat iemand een ander onrecht aandoet, wil ik die ander helpen. Bijvoorbeeld op m’n werk, als één en dezelfde collega steeds weer voor het karretje gespannen wordt. Wat ik dan doe? Ik zet diegene eens even flink op zijn nummer! Resultaat? Die ander moet nog steeds dat klusje doen, maar nu heb ik wèl ruzie. En dat kan nog wel eens hoog oplopen..Getuigd dat van die liefde? Nee toch, zeker? En wat te denken van oordelen over mensen? Oh...daar ben ik wel  zó goed in! Als ik vind dat iemand iets fout doet, heb ik heel snel mijn mening over diegene klaar. En ja: dan wil het nog wel eens voorkomen dat ik dingen zeg als: “..Ze zouden dit of dat met hem moeten doen..” En dus: ja..ik faal om de haverklap! Telkens als ik denk: “Nou gaat het goed!”, gebeurt wel weer iets, waardoor ik in de fout ga.

Soms heb ik er wel eens moeite mee om te blijven geloven. Om stand te houden en te volharden. Ondanks alle slechte berichten die je op de tv ziet en op internet tegenkomt. Berichten over aanslagen, onderdrukkingen, oorlogen, zelfmoord-aanslagen en ga zo maar door.
Ik weet het en mijn verstand zegt, dat ik het moet accepteren als iets onvermijdelijks. De mens is nu eenmaal slecht van zichzelf en heeft een bijna onuitroeibare drang tot zelfvernietiging. Ik begrijp het met m’n verstand, maar ik kan er met m’n gevoel niet bij. Waarom willen mensen elkaar steeds opnieuw afslachten, de kop inhakken, elkaar pijn doen? Op welke manier dan ook? Het is allang niet meer de vraag, wie er gelijk heeft of wie er in z’n recht staat. De vraag is alleen nog maar, wanneer dit alles stopt.

Jochies die zich op willen blazen
De leeftijd van de Palestijnse zelfmoordterroristen wordt steeds lager. Inmiddels hebben ook verschillende kinderen zichzelf aangeboden om bij een bomaanslag hun eigen leven op te offeren. Knevel op Zaterdag sprak op de Westbank met de kinderen zelf. Een jongetje van tien jaar vertelde zijn verhaal hoe hij als koerier gebruikt werd, en een moeder van een zoon van dertien jaar vertelt haar verhaal over zijn martelaarschap. Wat hebben ze meegemaakt en wat beweegt hen?

Welke duivelse zielen manipuleren deze kinderen? En waarom? Simpel: omdat ze zelf doodsbang zijn om zo te sterven, want die rot-terroristen weten drommels goed, dat ze geen “72 maagden” krijgen! De islamitische extremist, die zichzelf wil opblazen is al erg, maar zich achter een kind verschuilen door dat kind te manipuleren en in zijn plaats te laten sterven...dat is niet erg..dat is duivels!

Openbaringen 11:18
“De volken raasden in woede, maar nu laat U Uw woede razen. De tijd is gekomen om een oordeel te vellen over de doden; en om uw dienaren, de profeten, te belonen, evenals de heiligen en degenen die, jong en oud, ontzag hebben voor Uw naam; en ook om hen die de aarde vernietigen nu zelf te vernietigen.’

Maar bedenk wel: ook de Israëli’s hebben bepaald geen schone handen.
Er zitten zelfs uitwassen bij, waar ik geen goed woord voor over heb! Denk maar eens aan die soldaat, die een hoogzwangere vrouw ijskoud de toegang tot een ziekenhuis weigerde, waardoor ze in pijn, spanning en heel veel stress ter plekke aan de grenspost beviel en stierf, terwijl die soldaat er bij stond zonder een spier te vertrekken..
Rom 9:27
“En Jesaja roept over Israël uit: ‘Al zou het volk van Israël zo talrijk zijn als zandkorrels aan de zee, slechts een klein deel zal worden gered.”

Ja, soms vind ik het moeilijk om te blijven geloven. Maar ik weet ook dat er een eind aan zal komen. God heeft een tijd vastgesteld en tot dat moment is gekomen, kan de mens onder invloed van de duivel z’n gang gaan. Denkend dat hij vrij is, maar in feite gevangen.
En zo zie je maar, lezer. Ook ik heb regelmatig moeite om Gods weg te gaan en te blijven volhouden. Blijven proberen om niet te snel te oordelen. Blijven proberen van mijn medemens te houden en te vertrouwen dat Hij mij daarbij helpt en alles zal beëindigen op het moment, dat Hij heeft vastgesteld.
Ik weet niet, wanneer dat is. Niemand weet dat, behalve God. Zelfs Jezus niet, zo zei Hij eens tegen de leerlingen. Het enige dat ik weet, is dat ik er alles aan moet doen om Hem in alles te volgen. God vraagt geen onmogelijke dingen van mij en brengt mij ook niet in verleidingen. Die komen juist uit mezelf. (Jakobus 1:13-14) Daar zit juist mijn zwakheid, maar ik weet ook dat ik er sterker door wordt en dat m’n relatie met de Here Jezus er door groeit.

Zo! Dat lucht op!