.

.

.

.

dinsdag 25 augustus 2015

Dagboek deel 072 Kennismaking met haar familie


Zondag, 31-08-2008

Ik schrijf dit deel "live",  dat wil zeggen: ik schrijf af en toe en plaats dan gelijk..

Vanmorgen om 08:30 uur was Grétha hier.
Na een eerste bak koffie hebben we buiten op het terras samen ontbeten en zijn toen naar de dienst gegaan aan de Heidestraat. Natuurlijk was het voor haar best behoorlijk nieuw allemaal en ze hoopte maar dat ze zich er een beetje thuis zou kunnen voelen.
Nou...dat was geen probleem! Ze had vannacht maar weinig geslapen omdat ze toch wat nerveus was over alles. Een nieuwe kerk, nieuwe mensen, kennismaken met haar moeder en andere familieleden...
En ik? Ik heb geslapen als een roosje..
De dienst zelf vond ze erg leuk en was voor mij in ieder geval bijzonder. Bijzonder, omdat ik voor het eerst in m'n leven in een dienst kwam met iemand naast me. Iemand, waar ik verkering mee heb. Dat gaf zo'n nieuwe dimensie aan alles. Aan het samen zingen, bidden en lezen..het was zo anders dan anders..
Na de dienst is er altijd gelegenheid om nog even een kop koffie te drinken en tijdens deze gelegenheid heb ik haar kennis laten maken met een bevriend echtpaar en enkele mensen van de Alpha-cursus, waar zij in Oldebroek zelf ook deel van uitmaakt.

Daarna zijn we op weg gegaan naar haar moeder.
Een nuchtere boeren weduwe van 70 jaar die de tafel al gedekt had, toen we binnenkwamen. Bloemkool-met papje-en nootmuskaat, met rundvlees en een tomaat/groentesoepje vooraf. BAH..! Wat lekker!! (ik kan me nog herinneren dat m'n moeder het vroeger net zo deed)
Natuurlijk werd er voor het eten eerst even gebeden en na het eten, en dat vond ik echt een toetje, kwamen er twee boeken op tafel. Een bijbel en een "stukje voor elke dag"- boekje. Moeder nam het kleine boekje en Gretha de bijbel. Moeder las op welk bijbelstuk er gelezen moest worden en Gretha begon voor te lezen. Nadien las moeder het stukje uit het kleine boekje en aan het eind werd er nogmaals gebeden.
Ik had het nog nooit zo meegemaakt..

Tegen 15:00 kwam zus Ina binnen, die getrouwd is met Mohammed, een marokaanse jongen. Ze was helaas alleen, omdat hij gewerkt had. Maar niet getreurd: er zullen nog vele keren volgen!
Ergens in de buurt van 16:40 uur zijn we op weg gegaan naar een bevriend echtpaar, dat Gretha had leren kennen tijdens haar werk bij het EBC (Evangelisch Begeleidings Centrum), waar 'gestrandde' mensen opnieuw opweg geholpen worden.
Deze mensen hadden de dienst pas om 14:00 uur en waren zeker niet voor 17:00 uur thuis. Dat gaf ons mooi de gelegenheid om ergens in een naburig bos even wat tijd voor onszelf te nemen en een lekkere wandeling te maken. Even geen mensen om ons heen en genieten van de rust, de stilte en van elkaars aanwezigheid.
Hoewel mijn Greetje me gerust wilde stellen, kwamen we naar mijn idee veel te laat bij haar vrienden aan. Bij aankomst hoorde ik pianospel en er stond een heel leger fietsen buiten de poort. Ik voelde me al wat ongemakkelijk worden, maar eenmaal binnen bleek alleen het gezin aanwezig te zijn. Het pianospel was afkomstig van de oudste zoon, die maar wat voor zich heen zat te 'jengelen'. Een gezellige chaos was wat ik aantrof en de eerste die mij begroette was een zwartwit gevlekt viervoetig halfhoog wezen, dat eerst en vooral even duidelijk wilde maken, dat dit ZIJN gebied was..! Echt veel indruk maakten die opgetrokken lipppen niet, want ze gingen gepaard met een hevig kwispelende staart.. Ik geloof dat we al direct bij binnenkomst besloten hadden om vriendjes te zijn, te oordelen aan de later verwoede pogingen van het beest om bij mij op schoot  te komen. "Woeffie" noemen ze het diertje, geloof ik...
Natuurlijk hadden ze alle ins en outs al van Greet gehoord en dus vroegen ze mij ook nog eens het hemd van het lijf over hoe IK de dingen tot nu toe ervaren had. En ja..jullie, mijn vaste lezers,  weten inmiddels wel dat ik niet uitgepraat raak over zoveel liefde en genade. Maar ja, de tijd drong. we moesten ook nog naar haar broer en schoonzus  op de boerderij.
Afscheid genomen en met een steeds dikker wordende lip en ogen (allergie voor huisdieren) reden we richting 'boer Broer'. Toen we daar het erf opreden, merkten we tegelijkertijd op: "Kiek dan! Ma is er ook!" Toevallig...?? Ja, ja...
Er zullen nog velen volgen, met wie ik kennis moet, maar ook wil maken. Zoals haar jongste broer en diens gezin en andere familieleden. Maar laten we eerlijk zijn: je kunt niet alles in één enkele middag proppen en dat zou ook niet goed zijn.
Dus, broerlief zou de laatste zijn voor deze middag.
Blij dat het de laatste was, want ik kon maar heel moeilijk wegkomen.
Die jongen heeft de boerderij overgenomen van pa en ma en we maakten een rondje boerderij, waarbij hij me bij elk onderwerp uitgebreid de details vertelde. Niet uit trots, maar uit een passie, die alleen een boer eigen kan zijn. En stiekem dacht ik terug aan lang vervlogen tijden, toen ik nu eens hier en dan weer eens daar als boerenknecht werkzaam was en hielp bij het inkuilen van persvoer, bij het melken, het voeren, het hooien en wat dies meer zij. Ik snuif de geur op en denk terug aan herinneringen, die al zó lang weg leken te zijn...

Om 20:00 uur moesten we weg. Het was een kwartiertje rijden naar Zwolle en ik wilde aanvankelijk de trein van 20:30 vanuit Zwolle naar Enschede hebben. En omdat ik ook nog een kaartje moest kopen wilde ik niet te laat zijn.
Maar eenmaal daar op die boerderij was ik bereid om ook een trein later te nemen. Dan zouden we nog even tijd hebben..
Maar ja, dan is daar opeens een meisje dat verstandig is...
Maar anders...

Ja, lieve lezers, deze dag was een zegen!
Ik ben zo blij dat ik deze mensen heb leren kennen en ik ben zooo blij, dat mijn meisje een heuse, rasechte boerenmeid is die echt zo dicht bij Gods natuur staat. Ik wil proberen dat te koesteren, altijd..

Geloof mij, ik heb het gezien en ik heb het ervaren:
God's Genade en Liefde zijn echt! Dat is geen farce, geen fake:

Hij is Echt...!!

In intense dankbaarheid en eerbied voor de liefde van de Here God,

Sebo
"Door zijn genade bent u nu immers gered, dankzij uw geloof. Maar dat dankt u niet aan uzelf; het is een geschenk van God en geen gevolg van uw daden, dus niemand kan zich erop laten voorstaan."  ( Efeziers 2:8-9 )

Geen opmerkingen:

Een reactie posten