.

.

.

.

vrijdag 21 augustus 2015

Dagboek deel 010 De diëtiste

Woensdag, 31-10-2007

De week is al weer half voorbij.
Eigenlijk heb ik vandaag niet veel gedaan.
Ook niet aan de site. Ik had nergens echt zin in. De hele dag alleen een beetje aangerommeld.
Even dit gedaan, dan even dat gedaan, hier even naar gekeken, daar even naar gekeken, maar eigenlijk niets dat de moeite van 't vertellen waard is.
Ja ja, lezer, deze jongen heeft zelden een kater, maar áls het een keer voorkomt...
Slap, lusteloos, niets is boeiend genoeg om langer dan een halve minuut naar te kijken of te doen.
Ik geloof dat ik me zelfs verveeld heb. En net toen ik me bedacht dat ik best even m'n neus buiten de deur zou kunnen steken voor een wandeling, gooide de zon roet in het eten door zich razendsnel uit de voeten te maken.
Hmm...dan maar binnenblijven, want de lucht zag er uit alsof ie ook opeens een kater had.
Aan schrijven hoefde ik niet eens te denken; er kwam gewoonweg niets in me op.
Leuk, zo'n kater, maar geef mijn portie maar aan de poes....

En daar zit ik dan nu:
Ik voel me min of meer aan mezelf verplicht om te schrijven, maar ik weet nog niet wat.
Afijn, laat ik maar eens beginnen bij een "gewichtig" onderwerp, mijn gewicht.
Vorig jaar oktober besloot ik om rigoreus af te gaan vallen. Ik was veel te zwaar, zeker voor mijn lengte: 95 kilo voor een kereltje van 1,67 mtr. Daar moest maar eens wat aan gebeuren, dus toog ik vol goede moed naar de huisarts.
"Huisarts, ik wil graag naar een diëtiste, maar wèl naar een goeie!"
Ik kreeg een briefje mee voor een diëtiste in Hengelo.
Opgebeld, voorgesteld, afspraak gemaakt en...erheen.
"Goedemorgen meneer Hilberts. Gaat u zitten."
-"dank u."
"En verteld u eens: wat eet u zoal?"
" ja...aha..jaja...och..hmm.."
"En wat drink u zoal?"
"WAAAAAT?????" (er valt een pen en bloknote op de vloer...)
"Nou laat u die acht beugels bier eerst maar eens staan!! Ik durf te wedden dat u dat niet lukt!!"

Ik weer op de brommer terug naar huis...
"Stom mens...denkt ze wel niet...dat ik alcoholist ben ofzo..?"
Eerste dag geen bier gehad.
"Zie je wel? Geen enkel probleem..Stom gezeur."
Tweede dag geen bier gehad.
...ik dacht er wel een paar keer aan...
Derde dag:
"Ik moet een biertje, anders wordt ik gek!!!!"

Het moge duidelijk zijn, beste lezer, dat ik zeker de eerste maand niet bezig ben geweest met een dieet, maar met stoppen met bierdrinken.
Ik was in de loop der jaren er zó aan gewend, om na het werk bij thuiskomst eerst een biertje te pakken. Dat was HET relax-moment van de dag, bijna het hoogtepunt.
Werkschoenen uit, sigaretje aan en...PLOP...ahhhh...lekker..!
Heel vaak ging ik ook vanuit het werk rechtstreeks naar m'n stamcafeetje en dan later thuis nog een paar. Gemiddeld zes tot acht beugels bier, elke dag, zeven dagen in de week, niet mee gerekend wat ik op visite dronk of in het café. Maar het was heel gewoon. Ik functioneerde toch uitstekend? Er was toch niets aan de hand? Okee, ik dronk misschien wat meer dan de gemiddelde mens, maar dat geeft toch niets?? Zolang ik uitstekend functioneerde en me geen alcoholist voelde, was het toch allemaal best okee?
Nou...niet echt. Getuige het feit dat ik best wel veel moeite heb gehad om geen bier meer te drinken. Er waren toch dagen bij, dat ik aan vrijwel niets anders dacht. Ik besloot om weer, net als vroeger, een glaasje rode wijn te drinken. Eén á twee per dag en dan ook niet meer. En dat ging goed. Het klinkt misschien raar, maar het was niet zozeer de alcohol, maar veel meer het biertje, waar ik problemen mee had. Het was zó'n gewoonte geworden, dat het een onderdeel van m'n leven was. En nu ik daar mee moest stoppen, had ik het gevoel dat m'n leven een beetje op de kop werd gezet.
En dat was ook zo! M'n hele leefpatroon werd onder de loep genomen: m'n dagelijkse activiteiten thuis, m'n voeding, m'n houding ten opzichte van alcohol...alles.
Langzaam maar zeker groeide bij mij het besef dat dergelijke slechte "gewoonten" er zeker in een vrijgezellenbestaan wel heel snel insluipen. Laten we eerlijk zijn: m'n stamkroegje is op kruipafstand van m'n huis. Ik kom om 22:30 van m'n werk...alles donker...niemand thuis...Ach, weet je wat? Ik gooi de brommer onder dak en wandel er even heen...even maar. Om dan vervolgens om 02:00 (nuchter) naar huis te lopen. Daar nog één pintje en dan lekker naar bed.
Nu kom ik nog steeds wel in de kroeg, maar niet veel vaker dan één of twee keer in de maand. En thuis drink ik af en toe wel weer een biertje, maar met mate. Alleen liep het gisteravond enigszins uit de hand. Maar die indianenstam, vandaag in m'n hoofd, zorgt er wel voor dat ik weer even met de beide benen op de grond wordt gezet: een biertje blijft gevaarlijk! Oppassen geblazen, jochie! Al met al kan ik toch zeggen dat ik toch bepaald profijt heb gehad van die therapeute/diëtiste. Ze heeft me uiteindelijk wel op een betere weg geholpen.
Nu, een jaar na dat eerste bezoek, drink ik steevast twee liter water per dag, eet heel anders, kook heel anders, ben véél actiever en ben 16 kilo afgevallen!! Het voelt beter, fijner en gezonder en m'n conditie gaat behoorlijk vooruit. Een voorbeeld: In alle jaren dat ik werkte, vanaf m'n 18e, had ik een erg hoog ziekteverzuim, mede door een (licht) hartprobleem en vooral astma. Per jaar was ik minimaal zeven tot negen keer ziek en dan altijd enkele dagen tot een of twee weken. Dít jaar ben ik één keer één dag ziek geweest! Hallelujah!! Vrijdag moet ik weer naar de diëtiste en ik heb aangegeven dat dat ook gelijk de laatste keer zal zijn. Daar heb ik haar een mailtje over gestuurd en Sebo zou Sebo niet zijn als hij dat niet in een rijmpje zou verpakken. Zie hieronder:

Hallo Sylvia en Irma

Het is alweer een jaar geleden
dat ik voor de eerste keer
wat onwennig kwam binnentreden
en sinds die tijd steeds weer.

Nu, 12 maanden en 16 kilo's later
Heb ik nog niet helemaal m'n doel bereikt
Maar inplaats van bier drink ik nu water
dus een kniesoor die daar over zeikt.

M'n omvang was ver over een meter
en dat ligt er nu echt onder!
Daardoor voel ik me nu veel beter
en dat opzich is al een wonder.

Ook eet ik nu toch veel meer fruit
waardoor ik goed kan merken;
mijn conditie gaat langzaam vooruit,
al moet ik er wel aan blijven werken.

Nu, na een jaar, zeg ik: 't was me een eer
Ik heb er erg veel aan gehad!
Maar nu heb ik jullie niet nodig meer,
't Wordt tijd, dat ik volg m'n eigen pad.

Daarom is vrijdag de laatste afspraak
Daarna zeg ik: het ga jullie goed,
van Sebo Hilberts, en zó hoor je het niet vaak,
een welgemeende afscheidsgroet.

Sebo Hilberts

En zo kom ik dan alwéér tot de conclusie: ook al weet ik aan het begin niet waar ik het over hebben zal...vóór ik er erg in heb, ratelen mijn vingers over de toetsen en zie daar: alweer een hoofdstukje van mijn leven aan het internet toevertrouwd. Het gaat zo snel, dat ik er niet eens erg in heb. Al schrijvend komt er van alles in me boven en het is net of ik een boekje overschrijf. Ik hoef er niet eens meer over na te denken: het komt terwijl ik schrijf...
De hele dag voelde ik me rot maar nu, terwijl ik schrijf, voel ik me opeens weer helemaal in m'n element. Ik heb geen hoofdpijn meer, de kater is allang weg, van lusteloosheid is geen sprake meer en ondertussen heb ik nauwelijks in de gaten, hoe ik m'n toetsenbord verslijt. lekkerrr...

En daarmee, lieve lezer, wil ik deze dag afsluiten.
Voor straks: slaap lekker
en morgen gezond weer op...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten