Dagboek deel 056 Het Avondmaal


Zondag, 11-05-2008

Eerste Pinksterdag. ‘t Is nog vroeg.
Ik hoest nog een klein beetje vanwege wat benauwdheid. Dat heb ik wel vaker, maar vooral bij slecht weer. Astma noemen de doktoren het, maar m’n familie en ik noemen het vrolijkheid.
Wij astma-lijders zijn nl. de vrolijkste mensen op aarde: we gaan fluitend naar bed en komen er gierend weer uit..

Zo! Die staat! Als dát geen goed en vrolijk begin van de dag is, weet ik het niet meer!
Eigenlijk zou ik gistermiddag met m’n broer en schoonzus naar Maarssen gaan voor een kleine bbq met een paar neven en nichten, bijwijze van wederzien na de crematie van m’n neef Marinus. Maar vanwege wat astma heb ik verstek moeten laten gaan. Dubbel jammer, want Maarssen ligt niet al te ver van Walibiworld, waar dit weekend het Opwekkings-festival wordt gehouden. Daar had ik dan heel graag naartoe willen gaan.
Ik had er al veel vaker van gehoord en ik was steevast van plan om er dit jaar naartoe te gaan, maar helaas. Maar niet getreurd: als reactie bij “een heerlijk middagje zon” schreef Thea dat ik ook naar ‘GrootNieuws-radio’ kon luisteren op 1008 AM. Supergave tip, dus zogezegd, zogedaan... Parasol opgezet, radio erbij, stapel tijdschriften, koptelefoon op en kom maar op met je Opwekking!

Nadat de zon weg was ben ik naar binnen gegaan.
Even een leuke film (Beethoven) gekeken en net toen die afgelopen was ging de telefoon.
Het was de huiskringleider.
Afgelopen woensdag ben ik voor de eerste keer bij de huiskring geweest, die telkens bij iemand anders gehouden wordt. Erg leuk en leerzaam. Ik heb er al wel eens eerder over geschreven, maar voor wie dat gemist heeft: de huiskring, ook wel ‘cel’-groep genoemd is een onderdeel van de gemeente, per wijk ingedeeld en met als doel om ook door de week met de gemeente bezig te zijn. Het idee erachter is, dat het gemeenteleven niet ophoudt bij een wekelijks kerkbezoekje.
Samen Bidden, met elkaar praten over ieders persoonlijke geloofsbeleving en een stukje bijbelstudie zijn zo vaste punten.
Nou ben ik nog maar koud een half jaar bekeerd en verreweg de meeste dingen zijn dan ook nog kompleet nieuw voor mij. Hoewel de eerste euforie langzaam aan het wegebben is, ervaar ik de Here jezus nog steeds heel intens. Ook elke zondag, als we vrij lang zingen en God aanbidden voel ik me nog zo “nieuw”. Ja, dát is het. Alles is nog zo nieuw en ik ervaar de dingen nog als totaal nieuw. En hoewel ik nog maar net kom kijken vroeg de celleider aan de telefoon:
“...of ik morgenvroeg wilde helpen bij het Avondmaal...”
Ik was totaal overdonderd! Voor anderen is het misschien gesneden koek, maar voor mij was het een donderslag bij heldere hemel. Ik voelde me ontzettend ge-eerd en zo voel ik me nóg. Elke celgroep verzorgt eens in de zoveel tijd het avondmaal. Onze celgroep telt zo’n 25 mensen, dus: keus genoeg, zou ik zeggen! Maar nee..hij belt mij..
Dat God mij de kans geeft Hem op deze manier te eren, dat is voor mijzelf een hele grote eer. Ik voel me blij, maar ook opgelaten. Ik ben een beetje opgewonden en wat zenuwachtig. Ik hoop en bid dat ik geen fouten maak! Voor elke afdeling van Gods gemeente geldt het Avondmaal als een belangrijk hoogtepunt en dus ook voor onze afdeling, de Evangelische Gemeente.
Even voor mijn lezers, die geen christen zijn:
Het Avondmaal wordt gehouden om te gedenken dat Jezus Christus Zijn lichaam gaf en dat Zijn bloed voor ons, alle mensen, vergoten werd.
Lukas 22:19-20
“19 En hij nam een brood, sprak het dankgebed uit, brak het brood, deelde het uit en zei: ‘Dit is mijn lichaam dat voor jullie gegeven wordt. Doe dit, telkens opnieuw, om mij te gedenken.’ 20 Zo nam hij na de maaltijd ook de beker, en zei: ‘Deze beker, die voor jullie wordt uitgegoten, is het nieuwe verbond dat door mijn bloed gesloten wordt.”

Nou begrijp ik best waarom de celleider mij belde. Voor iedereen is een eerste keer, iedereen heeft al wel geholpen en dus waarom voor ik niet vandaag? Eens moet de eerste keer zijn...
Ik weet het, maar door zo te rationaliseren doe ik afbreuk aan een geweldig gevoel! Ik heb er echt ontzettend veel zin in! Geen idee, wat er allemaal op me afkomt, maar ik laat het maar gewoon over me heen komen..
Hoe het gegaan is, laat ik jullie natuurlijk weten!

Voor nu eerst:
Een hele fijne en gezegende Eerste Pinksterdag en als je naar een kerkdienst gaat:
een gezegende dienst.

God houdt van jullie,

Sebo