Dagboek deel 036 Geen kind van mijn vader

Dagboek deel 36
Dagboek | 19 December 2007 | 01:01:08
Vader en Moeder
Je zou maar 45 jaar zijn...
Je zou maar 45 jaar zijn en meegemaakt hebben, wat ik heb meegemaakt.
Je zou maar 45 jaar zijn en meegemaakt hebben, wat ik heb meegemaakt en dan...
op je 45ste ontdekken, dat je eigenlijk geen ouders hebt gehad..
Ik zit de hele avond al voor me uit te kijken.
Ik plaats een berichtje hier, een klein fotootje daar, ik zoek op internet naar nuttig en bruikbaar materiaal en verder niets.
Eigenlijk doe ik de hele avond al niets...
Ik probeer m'n gedachten op een rijtje te krijgen, maar het lukt niet.
Ik voel me kwaad worden, ongeloofelijk kwaad.
Dat m'n moeder me nooit gewild heeft, wist ik.
Dat ze me haatte wist ik ook. Dat ze dat bij elke gelegenheid hoorbaar en voelbaar liet merken, daar draag ik nog de kenmerken van.
Maar waarom?
Waarom haatte ze me zo?
Ik had haar toch niets gedaan?
Het was toch zeker niet mijn schuld?
Dat ik geboren werd was toch niet mijn fout?
Het was niet mijn keuze om geboren te worden?
Ik heb mezelf al heel vroeg een label aangehangen dat zei: 'ongewenst'.
Klaar. Dat maakte alle andere vragen overbodig.
Daar kon ik, voor zover mogelijk, mee leven en dat lukte op een bepaald moment aardig.
Vorig jaar is mijn zus Tineke overleden. Bij de begravenis waren natuurlijk ook een hoop ooms en tantes die ik nog vrij regelmatig zag in de nasleep van de begravenis.
Zo kreeg ik lucht van een gerucht dat blijkbaar al jaren in de familie rondgaat.
Natuurlijk werd er angstvallig over gezwegen als ik in de buurt kwam, maar uiteindelijk vroeg ik m'n andere zus en die wist me te vertellen (ook van horen zeggen) dat er in de familie al jaren over gedacht en gesproken werd, dat ik geen kind zou zijn van m'n vader. Er was zelfs een mogelijke andere vader 'bekend'.
Ik had er in het afgelopen jaar wel eens sporadisch aan gedacht, maar er verder niet veel aandacht aan besteed.
Waarom zou ik ook? M'n beide ouders zijn dood. Laat de hele boel toch lekker rusten.
Maar zo werkt het niet!
Na 31 jaar heb ik weer contact met een vroeger jeugdvriendje.
Ik kreeg een mail van hem en ik was er zo blij om, dat ik hem ook gelijk aan m'n zus heb voorgelezen. En die viel gelijk over één zinnetje. Ik had er al helemaal niet meer bij stilgestaan en las er dus min of meer overheen, maar er stond het volgende:
Hier is de hele mail:
"Heeee Sebo,

Man wat is dat lang geleden maar zeker niet uit mijn geheugen die toch wel slecht te noemen is. Ik heb je mailtje teruggevonden tussen 1535 andere mailtjes die op twee na allemaal spam waren. Je kunt me beter bereiken op het andere adres en in de nabije toekomst word het een ander. Ik ga in Januari starten met een onderneming mbt autobeheer, aanschaf, onderhoud en (verkoop)advies.

Als ik aan jou terugdenk dan word ik altijd heel erg boos op je moeder, hoe kon ze een fout, een hele grote fout van haarzelf jou kwalijk nemen alsof jij daar verantwoordelijk bent of was. Ik hoop dan ook van harte dat ze er op een of andere manier ooit blijk van heeft gegeven dat ze daar spijt van heeft of had.
Sorry dat ik daar als eerste over begin maar dat zit me erg dwars, zeker na het lezen van je blog.
Hoe het mij is vergaan? Pfff..... Nou ja we hebben de tijd alleen heb ik zojuist Joost mijn zoon van 15 beloofd om te gaan karten in Huizen. Ik vroeg of hij ook wilde dat er een vriendje mee zou gaan antwoordde hij "nou pa, ik vind dat meer een vader zoon ding". Gaaf he.
Ok in vogelvlucht, veel , heel veel achter mijn moeder aangehobbeld die telkens weer een vriendje of een baantje had dat maakte dat ik tot mijn 21e 12 keer ben verhuist. Het vertrek uit Coevorden heeft het meest in mij kapotgemaakt op het gebied van vrienden en relaties hebben die constant zouden behoren te zijn. Ik had niet eens meer zin om vrienden te maken en durf nog steeds niet goed langdurige relaties aan te gaan. Maar..... 2 December j.l. heb ik een eeuwigdurende relatie bezegeld, ik ben gedoopt! Ik heb een filmpje staan op http://amersfoort.nazarene.nl/downloadpagina/download.html. Trouwens erg leuk om jouw foto en die van Bert te zien.
Ik ben getrouwd geweest en daar is Joost van, we zijn gescheiden toen hij twee was. Ik maak er nu even een eind aan want  ik moet van alles doen maar zal er de volgende keer even wat beter voor gaan zitten.
Sebo het gaat je goed en tot mails,

Jeroen"
Vanavond belde hij me onverwacht op.
Na lang bijgepraat te hebben, vroeg ik hem naar die zin en welke fout hij bedoelde.
Zijn moeder heeft hem voor haar overlijden verteld, dat ik geen kind ben van Egbert (Ep) Hilberts.
Da's erg. Zelfs ook al had ik het wel meer gehoord, dan nog doet het wel pijn.
Maar het zou erger worden.
Mijn moeder heeft aan haar hartsvriendin (Jeroens moeder) verteld dat ze uit geldgebrek en dus voor geld met m'n opa van vaders kant naar bed is geweest.
Ik heb hem diverse keren gevraagd in verschillende bewoordingen, maar hij blijft zijn verhaal. Dat zou in ieder geval een extra verklaring zijn, waarom mijn vader zich op 30 december 1988 door ophanging van het leven beroofde.
Natuurlijk is het na te trekken, want m'n vaders broer leeft nog. Een simpele dna-test zal uitwijzen, of ik een kind ben van m'n vaders broer of van m'n vaders vader.
Één ding staat al wel vast:
Mijn vader is niet mijn vader en mijn moeder is nooit een moeder voor me geweest...
Dat laatste wist ik, het eerste was slechts een boos gerucht.
Ik ben zó ontzettend blij en dankbaar dat ik het hoor, nu ik een kind van de Heer ben en niet eerder. Ja, ik heb m'n moeder jaren gehaat, maar ik heb ookk ontdekt dat haat je van binnenuit verteerd. Je wordt er lelijk van, zowel van binnen als van buiten.
Ik heb mijn beide ouders vergeven, maar dat heb ik wel moeten leren. dat kwam me niet zomaar uit de lucht vallen en daar heb ik dan ook hard voor moeten werken.
Zostraks voelde ik me even heel erg boos worden en verdrietig.
Boos ben ik niet meer.
Verdrietig wel.
 Ik weet waar ik naar toe ga, want dat ligt in de belofte van de Heer,
Maar ik zou ook zo graag willen weten waar ik vandaan kom...