.

.

.

.

maandag 24 augustus 2015

Dagboek deel 059 Ergens..


vrijdag, 06-06-2008

Mijn naam is Sebo Hilberts. Beiden zijn hele oude namen, die hun oorsprong hebben in Scandinavië. De overheersende mening is dat de namen stammen uit de tijd van de Noormannen, de Vikingen.
Verreweg de meeste oude namen hebben een betekenis.
Als je kijkt in welk naam-woordenboek dan ook, of op welke ‘namen-site dan ook, zul je ontdekken dat zowel mijn voornaam als mijn achternaam een positieve betekenis heeft.
Sebo betekent: overwinnaar. Hilberts betekent: schitterende in de strijd. De combinatie van beide namen betekent: stralende overwinnaar/overwinnende krijger.
Heel frapant, toevalligerwijs verwijzen zowel mijn voornaam als mijn achternaam naar een strijd, waarin ik overwin. Welnu, als ik dit bekijk vanuit bijbels perspectief, ja...dan klopt het wel aardig.
Het geloof is vaak een strijd, maar als gelovigen overwinnen wij die strijd tegen ‘het wereldse’.

(1 Johannes 5:4b-5)
“En de overwinning op de wereld hebben wij behaald met ons geloof.
5 Wie anders kan de wereld overwinnen dan hij die gelooft dat Jezus de Zoon van God is?”

En dat het geloof heel vaak een strijd is, moge duidelijk zijn. Een strijd tegen ‘de wereld’, ofwel ‘het wereldse’ in jou. Dat wil zeggen: elke dag vechten tegen verleidingen zoals jaloezie, afgunst, hoogmoed, maar ook genotszucht, boosheid, opvliegendheid, arrogantie, betweterigheid, ongeloof en ga zo nog maar een poosje door. Het ene gevecht heb je nog maar net (tijdelijk) gewonnen, of het andere staat alweer dreigend voor je.
Zo is er in mijn leventje ook één bepaalde vijand, die maar niet dood wil. Ongeacht hoe vaak ik hem met alle goeds dat ik heb om de oren sla; hij staat telkens weer op. Dat heb ik nooit in de gaten, want ik ben alweer aan het vechten met een ander en daarna met wéér een ander en opeens staat hij weer voor m’n neus! Dan denk ik bij mezelf: “En nóú moet het eens afgelopen zijn! Líggen jij! En BLIJF liggen!! Ik ram hem zó hard met Gods beloften om de oren dat een normale sterveling direct het loodje zou leggen. Maar nee hoor, hij niet...
Hoe hij heet?
Eenzaamheid. Nee..., dat is niet zielig. Ook niet zelfmedelijdend. Maar toch..
Twee voorbeelden:
Ik ben een bourgondiër, ik hou van lekker eten. Ik vind het heerlijk om een avondje in een goed restaurant te zitten, genietend van een maaltijd die met zorg bereid is. Een lekker wijntje of een goed glas bier erbij en..mijn avond is gemaakt! Vroeger deed ik dat regelmatig, maar ik kan me inmiddels niet meer herinneren, wanneer ik voor het laatst in een restaurant ben geweest. Waarom niet? Denk je eens in: daar zit je dan, alleen. Aan een tafeltje voor één. Rondom alleen maar stellen of groepen en daar zit jij tussen...alleen. Leuk. Gezellig. Maar niet heus... Natuurlijk, ik zou een vriend of kennis mee kunnen nemen, maar dat is het niet echt. Daarmee deel je heel andere dingen en dat doe ik dagelijks al. Nee, het is iets anders. Ik mis die ene. Die ene, waar je lief en leed mee kunt delen. Die je daar in dat restaurant vertelt dat ze geniet. Die haar arm in de jouwe steekt, terwijl je samen in de avondlucht nog een wandelingetje maakt.
Een ander voorbeeld:
Ik hou van zwemmen. Ik kan in de zomerdag de hele dag wel aan het water liggen. lekker genieten van de zon, het water en al die spartelende, joelende kids. En daar zit ik dan: een boek opengeslagen voor me. Maar ik lees geen letter. Ik kijk om me heen en zie overal stellen met kids. Ergens smeert een moeder haar kleine meid in met antizon-middel. Pa komt teruglopen met een paar ijsjes. Juichende kids, trappelend van ongeduld is het resultaat. Mam kan haar insmeer-werk niet meer afmaken. En mijn boek ligt nog steeds open voor me...
Naast me ligt een echtpaar van ongeveer mijn leeftijd. Het lijkt alsof ze met z’n tweeën zijn, maar dan komen zoonlief en diens vriendin uit het water. Tieners van rond de 15/16 jaar oud.
Ik probeer het gevoel te onderdrukken, dat zich langzaam meester van me maakt. Ik zoek afleiding in de letters, die maar geen woorden willen vormen. Ik probeer me te concentreren op het heerlijke weer, het koele water, m’n vrije tijd, ja..eigenlijk alle goeie dingen die ik heb. Maar het helpt niet. Uiteindelijk pak ik m’n spullen bij elkaar, trek m’n kleren aan en vertrek.
Hoe vaak heb ik dat al niet meegemaakt? Vrolijk, opgeruimd, vol goeie zin naar het Ruthbeek, om later enigszins deemoedig weer thuis te komen...

Gisteren was zo’n dag.
Een dag met heerlijk weer. Warm. Veel zon. Uitstekend weer om eens lekker naar het meer in de buurt te gaan. Een goed boek van Anne vd Bijl mee, koffie mee, misschien een blikje bier.
Terwijl ik eraan dacht, besloot ik al niet te gaan. Van dat besluit is de geplaatste foto van die honden in die waterbak het resultaat. “brr..Zo! Da’s wel weer ver genoeg voor vandaag..”, schreef ik eronder. Dat lijkt op een grapje, maar eigenlijk was het alleen maar mijn besluit om niet naar het meer te gaan. Ik had er werkelijk ongelovelijk veel zin in, maar was tegelijkertijd ook ontzettend bang voor dat alleen zijn daar. Voor dat gevoel, dat zich al zo vaak opdrong, als ik lekker aan het water lag.

Ja...ik mis een partner. En ik mis het hebben van een kind.
Je wilt niet weten wat dat gemis met mij doet. Het vreet aan me en naarmate de jaren vorderen voel ik die pijn steeds heviger en heviger. Ik heb het wel geprobeerd. Ik maakte me lid van enkele christelijke dating-sites, maar dat was het niet. Ik heb er wel twee hele goeie vriendinnen aan overgehouden. Maar dat is het niet. Verreweg de meeste mensen op die sites hebben zo enorm veel bagage, dat ik me ook in redelijkheid moet afvragen: kan ik dat? Wil ik dat? Kan ik dat wel opbrengen?
Het resultaat is dat ik alleen ben, nog steeds. En waarschijnlijk wel altijd.

In diverse brieven van Paulus schrijft hij over “de doorn in mijn vlees”. Nergens staat, wat dat geweest is. Paulus wijdt daar nooit over uit. In mijn leven is dít mijn ‘doorn’, die ik ooit ergens moet overwinnen.

“En de overwinning op de wereld hebben wij behaald met ons geloof.”
Mijn naam is Sebo Hilberts, Stralende Overwinnaar.
Ooit moet er toch een dag komen dat ik kan zeggen: Ik heb gewonnen!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten