.

.

.

.

dinsdag 25 augustus 2015

Dagboek deel 100 Het oordeel geveld...


Dinsdag, 17-07-2012

Vier jaren ben ik lid geweest van onze gemeente.
Zoals ik met grote regelmaat schreef, was het heerlijk om me zo thuis te voelen. Ik was er op m'n plek en er was eenheid. Ik was volledig ingeburgerd en maakte volwaardig deel uit van deze kerk en had er allerlei taken.
Later, toen ik getrouwd was nam ook mijn vrouw enkele taken op zich in de gemeente. Zo was zij de grote kracht achter de beamer tijdens de zondagse diensten en ietsje later nam ze het coördinatieschap van de Alpha cursus op zich. Deze cursus werd ook in onze kerk gegeven en het sprak bijna vanzelf dat ook ik in het team zou stappen.

Zo gebeurde het dat we elke dinsdagavond om half zes in de kerk waren om de tafels klaar te zetten en te dekken voor de zo bij Alpha behorende gezamenlijke maaltijd. Voorbereiding, bidstond voor de aanvang en later, met de cursisten de maaltijd, inleiding en gespreksgroepjes. Een geweldige tijd waarin ik nu ook zèlf mocht ervaren hoe andere mensen via Alpha tot bekering kwamen, zoals dat destijds mij is overkomen.

Het is alweer enige tijd geleden dat mijn vrouw en ik onze gemeente verlaten hebben en naar een andere gemeente gaan. De reden van ons vertrek was bijzonder vervelend en over en weer zijn dan ook wat minder leuke woorden gevallen.

Kijk...daar komt dan de mens achter de christen naar boven. Of moet ik zeggen: de oude natuur, die we met onze bekering hebben afgelegd.
 
Paulus zegt hierover in Romeinen 8:4b:
"Ons leven wordt immers niet langer beheerst door onze eigen natuur, maar door de Geest."
 Wel, het moge duidelijk zijn: in zo'n situatie hebben wij ons duidelijk niet door de Geest laten leiden maar door onze eigen oude natuur. En dat die natuur nou niet bepaald meegaand en begripvol is, weet iedereen, die Sebo kent....

 Resultaat: al heel snel kan ikzelf (en kunnen velen met mij) "hard maken" hóé fout de leiders van de kerk wel niet zijn! Mensen die evenzo zijn vertrokken, zoeken steun bij elkaar. Praten met elkaar over wat hen is overkomen en uiteraard is iedereen het met elkaar eens: de leiders zitten fout en ons treft geen blaam. Basta!

Nu, enige tijd later en inmiddels wortelend in een nieuwe gemeente, denk ik: "Heb ik hier niet iets essentieels fout gedaan?" En het antwoord is al snel: Ja!

 Samen met anderen heb ik mensen, die tóch al een zware taak hebben in feite veroordeeld!

Paulus was ook arrogant en stijfkoppig, net als de leiders van deze kerk, maar....was God niet heel duidelijk in Paulus aan het werk? En zoja, zou de Heer dan ook niet heel duidelijk aan het werk zijn in de harten van deze kerkleiders? Zijn zij om hun arrogantie soms minder goede christenen dan ikzelf en/of anderen met mij?

Gelukkig hebben wij de Here God om daarover te oordelen, want als het aan ons ligt....


"Have you already judged someone today?!"

Geen opmerkingen:

Een reactie posten