.

.

.

.

dinsdag 25 augustus 2015

Dagboek deel 086 Heel ver terugkijken...


zondag, 10-05-2009

24 februari.
Dat was de laatste keer dat ik een dagboek deel schreef.
Bijna anderhalve maand geleden...
Toen ik begon, schreef ik elke dag een deel! De eerste 32 delen in slechts tweeëndertig dagen!!
En dat waren toch stuk voor stuk geen kleine delen, integendeel: mijn zus zei wel eens: "wat schrijf je van die ellenlange epistels...!"

Natuurlijk is er sindsdien heel veel gebeurd met mij.
En het is ook mede dáárom, dat ik met de regelmaat van de klok eens wat teruglees. Niet alleen hier, maar ook in oude dagboeken, die ik langzaam (veel te langzaam) ook op internet zet.

Vanavond kreeg ik een reactie van een oude groepsgenoot van de Rekkense Inrichtingen op mijn Punt van 'Dagboek van vroeger'.
Hij was op bezoek geweest bij de oud-hoofdleider van ons toenmalig paviljoen "de Haar". Ik was er zelf ook enige tijd geleden geweest, samen met de wederhelft, maar toen was de goeie man niet thuis. Hij had wèl een berichtje achtergelaten op mijn voicemail naderhand.
Arno, mijn oude groepsgenoot, vertelde mij dat Bernhard blijkbaar van deze site weet en mijn "Dagboek van vroeger" had uitgeprint... Hij liet het aan Arno lezen en gaf hem de naam van de site.. Bij thuiskomst hebben hij en zijn vrouw het (globaal?) gelezen en ze lieten een berichtje achter...
Natuurlijk kon het niet anders, of we raakten aan de praat en een al eerder ge-opperd idee kwam weer ter sprake: een reunie. Uiteraard was in onze tijd lang niet alles pais en vree en als 'probleemjongeren' met een niet mis te verstaan verleden hadden we het uiteraard lang niet altijd even gemakkelijk. We stuiterden vaak van de ene wan-situatie in de andere. Maar toch...voor enkelen van ons geldt dat de hele inrichtingstijd toch eigenlijk best een goede tijd was en zeer waarschijnlijk onze redding betekende.

Na ons korte 'gesprekje' op hyves zit ik nu een poosje voor me uit te kijken en de dingen van die tijd weer eens te overdenken. Voor heel veel anderen geldt vaak, dat je het verleden achter je moet laten en niet meer achterom moet kijken. Dat IS ook vaak zo. Maar voor mij geldt dat niet. Natuurlijk: de slechte dingen moet je ècht achter je laten, maar vergeten we daarmee ook vaak niet de goede dingen van zo'n periode? De kameraadschap, die veel jongeren onder elkaar hadden, of, zoals in mijn geval: de gelegenheid om alleen te zijn en te overdenken en op te schrijven? De tijd en eindelijk de gelegenheid om mijn gevoelens een plaatsje te geven of te verwerken. Hoeveel positiefs heeft dat inmiddels teweeggebracht??

Als ik kijk naar mijzelf en zie, hoe ik tóén was, moet ik even glimlachen om de herkenbaarheid. Herkenbaarheid, omdat ik in feite maar weinig tot niets ben veranderd, in gevoelsmatige zin. Ik kan me situaties en gebeurtenissen herinneren, waar bepaalde gevoelens bijhoren. Gevoelens die ik tóén had. En terugdenkende aan zo'n gebeurtenis voel ik weer dezelfde dingen. Ze zijn een deel van mij, een onlosmakelijk deel, dat bij mij hoort.
Ik heb er al zovaak over geschreven: ik ben een gevoelsmens. Dat ben ik al, zolang ik me kan herinneren. En het is dáárom, dat ik dit stukje even schrijf.

Vroeger, op de inrichting, voelde ik een sterke hang naar liefde die ik nooit gekend had.
Enkele groepsleiders waren christen en die liefde, waar ze me over lieten lezen en soms vertelden, was een soort liefde die aanvoelde als een warme deken, maar die 'niet voor mij weggelegd was'. Ik hield me dan ook vaak bezig met de 'mystiek' rondom die liefde. Dat uitte zich veelal in tekeningen van, of gedichten over Jezus.
Nou was één van die groepsleiders ooit lid geweest van de Youth for Christ in Enschede en op een goeie dag kreeg ik van hem letterlijk een schop onder m'n hol met de boodschap, niet langer te dralen maar eindelijk eens naar die YFC-Koffiebar in Enschede te gaan. "En waag het niet om me wat voor te liegen, want ik wéét hoe het er vanbinnen uitziet!"

Terugdenkend aan die tijd, realiseer ik me, hóé God eigenlijk al aan het werk was in mijn leven. Hij zal vast en zeker geweten hebben, dat ik Hem niet al te lang daarna weer in de steek zou laten.
Maar voor ik afdwaal...

In mijn korte gesprekje met Arno kreeg ik van hem het nummer van deze bewuste groepsleider, die blijkbaar nog altijd verbonden is aan de vroegere "R.I.", nu "Oldenkotte". Ik had wel eens gezocht en ge-googled naar hem, maar vond hem nooit.
En zeg nou zelf: zou het niet geweldig zijn om een heuse reunie te organiseren met enkele groepsleiders en 'pupillen' van destijds? Samen met Johan en enkele anderen voor heel even ruim dertig jaar teruggaan in de tijd...
Het tafeltennistalent van Johan, de Risk-idioterieën van Aart, de "schaak"-gesprekken met Eugene, de nooit aflatende humor en relativeringsdrift van Jos en dit alles gecombineerd met de ervaringen van enkele oud-pupillen..
Die reunie komt er!
Mèt alle betrokken figuren, incluis Bernhard Wissink, de oud-hoofdleider van de Haar, die, zonder het te weten, dit reunie-balletje weer aan het rollen bracht......

Het laatste "kiefte-team" (Eugene van Weijk maakte de foto waarschijnlijk),
Hengelo 1981: boven, v.l.n.r. :
Francien Kroekstoel, Wim van Bergen, Jos de Wolf, Henk Klos.
midden: Aart Goossens (YFC-Koffiebar)
Onder: Johan Dammuller (ass. hoofdleider) , Martin Leander (hoofdleider)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten