.

.

.

.

dinsdag 25 augustus 2015

Dagboek deel 070 Orde graag!


woensdag, 13-08-2008

Iedereen heeft vast wel eens een klein stukje op tv gezien over het engelse parlement, 'the House of Parlements".
Het is daar vaak een behoorlijk chaotische bende, waarbij iedereen maar wat door elkaar roept en er nu eens instemmend "hear, hear!" geroepen wordt en door anderen afkeurend weer "Boo boo!!"
En om de haverklap mag een belangrijk uitziende voorzitter dan weer proberen om de boel in het gareel te krijgen door hard en aanhoudend met een hamer op de tafel te slaan (dat dat ding nog niet kapot is...) en wanhopig uit te roepen:
"Orde! Orde..!!!"

Tsja...zo voel ik me nu ook eigenlijk een beetje.
Een poos terug schreef ik een kort stukje, dat nu wel heel erg van toepassing is op mijn gevoel, zeker gezien de ontwikkelingen van de laatste weken:

"..Christen zijn betekent niet dat je hele levenspad opeens bedekt is met lieve, zachte rozeblaadjes, waar je op je blote voeten over heen kunt lopen. Integendeel, het wordt allemaal alleen maar moeilijker. Harder, soms. Nee, dan loop je echt niet op je blote voeten, maar juist in stevige bergschoenen met dikke zolen ter bescherming en flinke handschoenen om je niet te steken aan de doorns langs je levenspad.
Wat je weet, wat je denkt en wat je voelt zijn af en toe niet in harmonie met elkaar. 'Wat je weet' heeft ruzie met 'wat je voelt'. 'Wat je denkt' heeft ruzie met 'wat je weet' en alsof dat nog niet genoeg is, mengt 'wat je hoopt' zich ook nog eens in die ruzie.
Als alle vier emoties ruziënd door je hoofd rennen, kun je je voorstellen dat de chaos zo ongeveer compleet is...
En dan, op zeker moment, komt Vader en grijpt ze allevier in de kraag!
'Wat je denkt' is een onruststoker, 'Wat je voelt' is een bedrieger en 'Wat je weet' wil altijd het laatste woord.
'Wat je hoopt' is de jongste en delft altijd het onderspit. Maar Vader heeft een oplossing: een oppasser om de ruziemakers uit elkaar te houden. 'Wat je gelooft' is zijn naam en die zal het voortaan opnemen voor 'Wat je hoopt'."

Na zovele jaren alleen te zijn geweest en dan nu opeens gefronteerd te worden met iemand waar ik van hou en die óók van mij houdt..
Doe ik er wel goed aan? Is dit wat ik wil? Hou ik echt van haar? Houdt zij echt van mij? Hoe gaat mijn toekomst eruit zien? En die van haar? Zijn we bereid elkaar niet te willen veranderen? Leggen we niet teveel beslag op elkaar? Nu is alles mooi en fris, maar straks? Zouden we ook echt met elkaar kunnen samenleven? Zijn we niet allebei te lang alleen geweest? Houden we wel genoeg van elkaar om ons beider leven, zoals we dat nu kennen op te geven? Hoe moet het nu verder? Kan zij wel in een stad wonen? Kan ik wel op het land wonen?
Zeker de laatste jaren ben ik veranderd van een eenzaat in een 'mensen-mens'. Ik hou van de mensen om me heen, van de vele culturen in mijn stad. Ik maak erg gemakkelijk contact (dat is jaaaaren niet zo geweest) Ik hou ook van de stilte van het platteland, maar zou ik er ook echt kunnen leven? Zou ik niet hopeloos vereenzamen? En zij? Zou zij zich niet hopeloos verloren en anoniem voelen in de stad? Zou zij de stilte niet juist ontzettend gaan missen?

Begrijp me niet verkeerd: het is niet zo dat nu opeens de twijfel toeslaat. Echt niet.
Er zijn wel twijfels, maar die hoeven niet negatief te zijn. Zoals ik al zei in dagboek 69: "..het zijn volwassen vlinders, die weten waar ze naartoe fladderen.."
Dat is het verstand dat nu langzaam, maar zeker weer even boven komt drijven...

En ondertussen?
Ondertussen lijdt mijn inspiratie om te schrijven hevig onder de huidige chaos in mijn hoofd. Toch is het niet echt een onprettige chaos. Integendeel, ik voel me opeens geconfronteerd met bedenkingen en overdenkingen die helemaal nieuw zijn voor mij. Overdenkingen, waarbij iemand anders dan ikzelf de hoofdrol speelt. Nooit eerder had ik te maken met iemand waar ik rekening mee moest houden. Dat is nieuw en behoorlijk onwenning.
Ook in mijn schrijven. Opeens krijgen Johan's woorden: "..ik moet ook rekening houden met anderen in wat ik schrijf en dat hoef jij als vrijgezel niet.." een diepere betekenis.
Shoot!!! Ik ga nou toch hoop ik niet mezelf zitten te cencureren...?!!! En alsof er hierboven nog niet genoeg vragen staan, komt er ineens díé vraag nog bij...

Chaos, chaos...

"Orde !! Orde!! Orde, please!!!!!!!"

Geen opmerkingen:

Een reactie posten