maandag, 04-08-2008
Zo dan. Terug van weggeweest naar het Alkmaarse..
Voor de verjaardag van mijn nu 64 jarige zwaaglief.
Zaterdag om 17:00 uur kwam ik aangelopen. Ik liep de tuin in en wat denk je? Niemand. Helemaal niemand.
Nou ja..m'n zus was er, maar verder niemand.
(kus, kus...zoen zoen.."Alles goed?" "Ja hoor, alles goed..Met jou ook?" "ja hoor, hier ook, zoals je ziet.."
"Wa's dat nou?? Gaat het feest niet door??"
Nee nee, manlief was de visschotels aan het ophalen, zoonlief was nog een snelle boodschap doen en broerlief was met de whole family to the beach.
En het feest zou trouwens toch pas om 20:00 uur beginnen. Aha..
Ik keek eens in het rond en zag dat zuslief er wel behoorlijk werk van gemaakt had. Overal sta-tafels, een heuze lounche, enorme partytent (versierd en wel), schitterend groen gras van plastic...uuhh..oeps! ..te laat.."AUW!! Uhh..ik bedoel van zeeer hoogwaardig kunststof... Er was zelfs een soort mini marktkraampje, versierd met bordeaux-rode kleden en een allerschattigst dakje van dezelfde doek. Dat geheel ging plaats verschaffen aan alle hapjes, salades, stokbroden, sausen en wat dies meer zij.
En...jawel...er was zowaar een heuze tap-installatie!! Tsja, dat laatste was toch wel een bijzonder belangrijk element. Tachtig (!) liter bier stond te wachten, nee..te schreeuwen om te worden genuttigd... ("was het al ergens op de wereld 20:00 uur???") Alle tafels waren verrijkt met sfeervolle rode kaarsglazen, schaaltjes met pinda's en nootjes en chips met kwakamoli, zoals het genoemd werd. Een verdraaid lekker goedje, overigens.
Tegen de klok van zessen kwam broerlief terug van the beach. Zeiknat, evenals de kleine meid en mams erachteraan met natte handdoeken, tassen en speelgoed in de handen.
Ach ja...moeders..ze doen de hele dag niets, maar sjouwen zich ondertussen een ongeluk om alle troep die vaders en kids laten slingeren weer achter hen op te rapen..
En ook hier: "kus, kus..zoen, zoen.."Alles goed?" "Ja dankje alles goed. Met jou ook..?" Na het gebruikelijke begroetingsritueel en het eten, wilde broerlief even checken of het bier inmiddels een aanvaardbare temperatuur had. Daar konden neeflief en ik toch maar bitter weinig tegen inbrengen, want tsja..de mensen willen natuurlijk wèl een echt koud biertje, hè?. Nou vooruit, even testen dan. Zwaaglief, de jarige: "Hoho!! Het feest begint pas om 20:00 uur, hoor!!!"
"Zuhusss! Is het al ergens op de wereld 20:00??", klonk het opeens uit twee monden tegelijk. "Ja hoor, als je mij een wijntje inschenkt wel..!", galmde een stem vanuit de keuken..
Ondertussen begon het enigszins te waaien en er kwam een verdacht donkere lucht aanzetten. Af en toe vond een zeer onheilspellende druppel zijn weg naar beneden. Dat beloofde niet veel goeds. Misschien toch maar even het één en ander verzetten? "Nee joh, nergens voor nodig..dat waait wel over.." En inderdaad: in de verte was het wat lichter, alleen...dat dreef van ons weg!
Toen tussen 20:00 en 21:00 iedereen binnenkwam, hoosde het inmiddels behoorlijk.....Gelukkig hadden we niet geluisterd naar de al te optimistische geluiden van neeflief en hadden we toch maar even wat dingen verzet. Grote parasol bij de tap, zonneschermen werden opeens regenschermen en voila! Alles droog en klaar om te worden veroverd! En ik kan je vertellen, beste lezer/es: veroverd werd er!! Een leger van zo'n 30 man stortte zich op de hapjes, drankjes, sausjes, broodjes en andere dingetjes! Ooms en tantes, neven en nichten, vrienden en vriendinnen, allemaal
veranderden ze in uitgehongerde, wijn-fris-pilsdorstige monsters! Elk hapje, elk drankje werd genadeloos achterover geslagen en wreed verorberd. Inmiddels was het allang opgehouden met zachtjes regenen en ik zag hoe het leger met ware doodsverachting de enorme hoosbuien trotseerde, terwijl het lachend, zingend en met vervaarlijk uitziende lege glazen tussen de wijnflessen en de tap zwierde.
Af en toe kwam een medelijdende hospik het slagveld ontdoen van zwaargewonde bordjes, vorkjes en hevig verminkte servetjes. Echt veel nut had dit niet, want
een tafel was nog niet 'opgelapt', of hij werd al weer mishandeld door een groepje wrede, uitgehongerde en dorstige veroveraars. Een werkelijk hartverscheurend tafereel met alweer betreurenswaardig lege glazen achterlatend.
Nadat een ieder uitgezwierd, volgegeten-en gedronken het slagveld diep in de nacht verlaten had en wij, de hospiks, onze wonden nog even nalikten, vielen we uiteindelijk om 04:00 uur, moegestreden, in een welverdiende roes...uhh...slaap.
Het was een zwaar gevecht en we hadden ons helemaal gegeven. Het leger was vertrokken, een waar slagveld achterlatend, maar...we hadden gewonnen!
Alkmaar was weer ontzet....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten