Dagboek deel 021 Rustig geworden

Vrijdag, 16-11-2007

En zie daar: de laatste vrije dag van deze week.
Morgen weer werken.
Zostraks even met m’n chef gebeld en het is zo schrikbarend druk, dat ze niet weten hoe ze door het werk heen moeten komen!
Lekker.....

Vanmiddag om vier uur kreeg ik m’n Turkse maatje op bezoek.Ik moest even een brief voor hem schrijven aan de woningbouwvereniging ivm waterschade.Je weet wel, lieve lezer, die jongen die heel lullig z’n baantje kwijt raakte bij ons. (zie dagboek deel 5)Wel...hij kreeg gisteren antwoord op een brief die de mensen van de wetswinkel voor hem hadden opgesteld aan de werkgever. Het bedrijf belde hem op met de mededeling dat hij langs moest komen om een contract te tekenen voor onbepaalde tijd!!! Er zou een vergissing gemaakt zijn. Het bedrijf zou van het uitzendbureau foutieve gegevens hebben ontvangen m.b.t. zijn arbeidsduur...Officieel is hij in vaste dienst vanaf 1 augustus j.l. !! Het uitzendbureau zou nu aansprakelijk worden gesteld voor het geleden ongemak en de (voor het bedrijf) geleden schade. Hm...misschien, maar echt geloven doe ik dat niet...
Wat niet wegneemt dat ik voor mijn maat, voor mijn ploeg en voor mijzelf heel erg blij ben!!!

Verder heb ik vandaag eens lekker geknutseld met een foto/videoprogramma. Bar leuk tijdverdrijf, overigens. Alleen gaan er wel zeeën van tijd inzitten. Voor ik er erg in heb ben ik uren verder. Daarna, zo tegen half negen deel vier gekeken van Harry Potter. Steengoeie film!
En zonet heb ik een stuk uit de bijbel gelezen. Mattheus, het eerste boek van het Nieuwe Testament. Ik had het mezelf al langer voorgenomen, maar de letters in mijn bijbel zijn, hoewel groter dan normaal, toch te klein voor mij. Ik zat er al enigszins mee in m'n maag. Ik had het me voorgenomen, maar nu kon ik niet vanwege te kleine lettertjes. Maar zie daar: op Johan's site zag ik een week geleden een klein stukje met daarin een link naar een "voorleesbijbel". Het idee vond ik goed, maar voor mij hoeven al die verschillende voorleesstemmen niet. Maar wat blijkt? Het hele boek staat er ook gewoon met tekst in. Dus niet op voorlezen klikken, maar gewoon lekker lezen. Met letters die groot genoeg zijn voor mij! En ik kan je verzekeren, lieve lezer, dat het lekker wegleest. Natuurlijk heb ik liever het boek, maar voorlopig is dit een uitstekende uitkomst! Ik neem me voor om tenminste éénmaal per dag even een stukje in de bijbel te lezen. Ook in andere zaken met betrekking tot het geloof probeer ik langzaam maar zeker wat struktuur in mijn leven te brengen. Zo ben ik er inmiddels wel aan gewend om tenminste tweemaal per dag even te bidden: 's morgens bij het opstaan en 's avonds voor het naar bed gaan. En natuurlijk ben ik gedurende de dag bezig met God. In veel situaties en bij veel dingen die ik zeg of doe, denk ik: "Wat zou U willen, Heer..?", of "..zou God dit goedkeuren..?" "Hoe zou God willen, dat ik reageer..?"
En telkens opnieuw merk ik, dat zoiets soms begint als een monoloog, waardoor het lijkt dat de Heer niets "terugzegt", maar dat er uiteindelijk steeds antwoord komt. God houdt zich niet stil, voor wie Hem horen wil. Er komt ALTIJD antwoord. Wel is het zo, dat dat antwoord niet altijd zó komt zoals ik het verwacht of wens. Heel vaak bemerk ik het later pas en dan zie ik dat mijn God mij toch geholpen heeft, zij het op Zijn eigen manier en niet op de mijne. Ik merk het aan mezelf, aan de manier hoe ik in m'n vel zit, hoe ik handel, maar vooral ook hoe ik praat. Zo ben ik bijna elk moment van de dag bezig met proberen, mensen niet te veroordelen. Ik had het al eens eerder gezegd: je staat er versteld van, hoe snel een "eigen mening" kan verworden tot een "veroordeling". Ik probeer daar met name de laatste tijd heel bewust voor op te passen. En zo zijn er uiteraard nog vele andere voorbeelden te noemen. Rust is er ook zo ééntje. En geduld... Ai!! Geduld...auw! Ook dáár had ik geloof ik al eens iets over verteld. Mijn "engelen-geduld"...van een heel klein, piepklein engeltje... Ja, dat is toch wel één van dé grote struikelblokken van dit kleine (b)engengeltje. Met name op mijn werk uitte zich dat nogal eens en dan op een wijze waar de honden geen brood van lusten! Toch bemerk ik ook daar al wel enige vooruitgang. Als ik een ontzettend stomme fout maak (tot tweemaal toe)...loop rustig de dingen nog eens na...zie de fout...moet even om mezelf lachen... Twee collega's zien het, vragen of dit een nieuw soort voorteken is van een nog veel engere "aanval"...? Maar er gebeurt niets..."pfff..zou ie soms aan de valium zijn of een nieuw soort medicijn hebben..?"
Ha! Ja! Dat kun je wel stellen, ja!
Een medicijn. Een heel oud medicijn. En vreselijk gratis. Je kunt er zoveel van krijgen als je maar wilt. Bovendien hoef je er niets voor te doen en het heeft ongeloofelijk veel bijwerkingen! Maar wel allemaal stuk voor stuk buitengewoon lekkere en positieve bijwerkingen!

En met deze gedachte neem ik eventjes voor twee daagjes afscheid van jou.
Ik mag dit weekend alwéér terugkomen bij de baas. Maar dan moet ik maandagmorgen wel weer naar huis en vijf dagen thuisblijven.
Leuk is anders, maar ja...moeten is ook wat..

Ik wens jou, lieve lezer, een heel fijn weekend.
Bedankt voor je bezoek en Gods rijke zegen!

Sebo Hilberts