.

.

.

.

maandag 24 augustus 2015

Dagboek deel 060 Vakantie-overdenkingen

woensdag, 11-06-2008

Zo! Daar is ie dan.
Natuurlijk heeft iedereen in de gaten dat ik met name de laatste dagen weinig aan m’n log heb gedaan.
De eerste drie weken van m’n vakantie heb ik lekker geluierd en niets gedaan. Regelmatig wat geschreven, maar verder weinig tot niets ondernomen.
Het is verbazingwekkend, hoe snel je kunt wennen aan constante vrije tijd en al even verbazingwekkend, hoe weinig er uiteindelijk uit m’n vingers komt. Nu pas, in de vierde en laatste week ‘moet’ er opeens van alles gedaan worden. Zonder duidelijk en vooropgezet plan was ik zomaar opeens aan het schilderen geslagen. Bijna alsof ik me ‘schuldig’ voelde over het feit dat ik drie hele weken niks heb zitten doen en het daarom nog gauw even goed wil maken.

Dat is niet echt het geval. Als ik zeg dat er weinig tot niets uit m’n vingers komt, bedoel ik niet dat ik me verveel of dat er niets gebeurt. Integendeel: er gebeurt juist een heleboel!
Als vrijgezel heb ik geen gezinsverplichtingen/verantwoordelijkheden. Dat heeft tot gevolg dat ik alle tijd aan mezelf heb. En zoals dat altijd al het geval is geweest als ik langere tijd vrij was ( werkeloos, vakantie, weekenddiensten, etc.) gebeurt er dan van alles in m’n hoofd. Ik heb alle tijd om na te denken over mijn leven, over mijn geloof in de Here Jezus, over waar ik in het geloof sta. Wat is voor mij belangrijk? Waar liggen mijn fouten en beperkingen? Mijn angsten? Hoe ga ik om met deze dingen? Heb ik twijfels? Ben ik ergens bang voor? Voel ik nog steeds wel eens schaamte om aan anderen te vertellen dat ik bekeerd ben?
Moet ik echt aan iedereen vertellen dat ik nu geloof? Echt aan iedereen? Ook aan mijn buurman, die bijzonder anti-geloof is? Mijn buurman, waar ik best een redelijke band mee heb en die mij kent van vóór mijn bekering, maar die in elke zin vier of vijf keer vloekt?

Ik wil het hem vertellen. Ja, ik wil het echt...maar ik durf niet. Bang voor..ja..voor wat eigenlijk? Vreemd... Wat is dat voor rare angst? Bang voor afwijzing? Ruzie? Kom nou gauw, zeg! Zelfs IK weet, dat ik zo ongeveer de enige vriend ben, die mijn buurman heeft! En dat hij mij harder nodig heeft dan ik hem! Hij heeft twee grote honden en een kat, waar ik elk jaar twee of drie keer voor moet zorgen als zij een weekend weggaan. Daar komt bij dat hij ècht niet zo vijandig zal zijn naar mij toe. Daar is onze band veel te goed voor.
En toch...

Het is nu woensdag. Volgende week moet ik weer werken, de ochtenddienst. Dat betekent dat de wekker weer om 04:00 uur afgaat. Vreemd genoeg ontwaar ik bij mezelf nu al een soort gevoel van a-klimatisering. Alsof ik me onbewust en gevoelsmatig alweer aan het voorbereiden ben op die eerste werkdag.
Tegelijk met die ‘voorbereiding’ is er ook een ‘afronding’.
Het zomaar opeens beginnen met allerlei klusjes is in feite niets meer of minder dan een langzame afronding van een denk-proces, dat langzaam maar zeker vaste vormen aannam. Lezen wat God mij te vertellen heeft, nadenken over het gelezene en leren. Leren te begrijpen, wat God mij vertelt, wat Hij van mij wil. Leren te begrijpen, hoe de dingen van de Here Jezus in elkaar zitten.

Paulus heeft Jezus niet meer op aarde meegemaakt. Toch is hij zo ongeveer de belangrijkste schrijver van de nieuw-testamentische boeken. Tessalonicenzen, Colossenzen, korinthië, Efeze, allemaal zijn ze geschreven door Paulus. De voor mij belangrijkste brieven van Paulus zijn die aan de gemeente van Efeze. In één van die brieven (Efe. 6) raadt Paulus de mensen van die nieuwe gemeente aan om zich te wapenen. Te wapenen tegen alle verleidingen en alle aanvallen van het kwaad.

Het lijkt misschien alsof ik een beetje van de hak op de tak spring, maar dat is niet zo. Gedurende de laatste weken was er ook een zekere onrust, die ik zelf niet echt goed kon verklaren. Ik kon me helemaal geweldig voelen en toch een uur later behoorlijk down zijn. Zodanig zelfs, dat ik me vaak afvroeg waar ik het ‘allemaal nog voor doe’. Ik geloof toch? Nou dan! Dan ben ik toch gered? Waarom ben ik dan zo ongerust? Ik loop bij het naar bed gaan altijd in het donker naar de slaapkamer. Waarom doe ik dan nu opeens het licht aan? Ik bid voor het slapen gaan en vraag God om over mij en anderen te waken. Toch ligt er opeens een groot mes onder het bed. Klaar om te grijpen. Wat is dat eigenlijk?? Waar komt die vreemde angst opeens vandaan?!

Ik geloof in de Here Jezus. Ik geloof dat Hij de Zoon van God is. Ik geloof dat Hij gestorven is voor de zonden van de gehele mensheid, dus ook voor die van mij. Ik geloof dat ik door Hem gered ben en dat ik in Zijn Naam alles aan de Vader mag vragen, wat Hem behaagt. En als ik Hem vraag om over mij te waken, geloof ik dat ook!
Toch wordt ik wakker van de kou, m’n knie gekneusd, laken gescheurd, dekbed weggetrapt, kussen op de grond en zeiknat van het zweet. Licht aan. Niet meer slapen. Wakker blijven...

Eén van mijn lezers schreef over een taboe, zowel in de wereld van gelovigen, als in die van ongelovigen. Ik reageerde daar op met het volgende:

“Hoi Alien,
Hoezo ‘een moeilijke log’?
Er wordt vrij veel geschreven over 'spelletjes met de andere kant'. En gelukkig zijn veel mensen daar instinctief bang voor.
Jezus waarschuwde al voor de gevaren van magiërs en tovenaars. In onze tijd zijn dat de Jomanda's, Juri Gellers, waarzeggers, helderzienden en vele, vele anderen met hen.
Het is zoals je zegt: deze mensen verleiden jou om jezelf open te stellen voor wat er tussen hemel en aarde is. Wat ze er niet bij zeggen (vaak ook niet zelf beseffen),  is dat je daarmee de deur open zet voor satan! Wat God weet, weet satan destebeter: hij heeft al verloren! Nu wil hij alleen nog zoveel mogelijk slachtoffers maken, om God te krenken. Daar hoorde jij bij, al lang vóór jij zelf besefte of besloot om voor God te kiezen.

Juist door het bewust maken van die keuze heeft God in jou de satan overwonnen.
Direct na jouw bekering werd het zó heftig, vertel je, dat je zelfs niet meer kon bidden.
Dat is de directe aanval van satan. De oorlog in de hemelse gewesten!

Schaam je niet om hierover te vertellen! Alsjeblieft niet!
Integendeel!!!!
SCHRIJF EROVER!!
JIJ weet het. Je hebt het ervaren.
Waarschuw de mensen, want het is wel degelijk een zeer reëel gevaar!!
Juist in deze tijd, waarin het ene na het andere programma met "mediums" op tv komt.
God gebruikt de tv en internet, maar....satan ook!!
Laat juist zien, dat als er een 'gene zijde' is, er ook een God moet zijn!
Efe. 6, de geestelijke wapening, hebben we niet voor niets gekregen.
Als er geen gevaar zou zijn, zouden we geen wapenrusting nodig hebben...”

Eén ding moge duidelijk zijn:
als er een God is, is er heel zeker ook het kwaad.
Ik ben er van overtuigd dat de grootste truc van de duivel is, dat hij de mensen wijsmaakt dat hijzelf niet bestaat. “..als de duivel niet bestaat, bestaat God ook niet..”
En juist om déze reden heeft die schrijfster gelijk, als ze schrijft dat het een taboe is om hierover te praten. Toch kijken veel (en steeds meer) mensen naar programma’s over “praten met de doden”, programma’s over helderzienden, mediums, etc., etc.

Ik geloof als christen, dat ik niet zonder die geestelijke wapening kan, waar Paulus in die ene brief over schrijft:

Efeze 6:10-18 Houd stand
10 Ten slotte, zoek uw kracht in de Heer, in de kracht van zijn macht. 11 Trek de wapenrusting van God aan om stand te kunnen houden tegen de listen van de duivel. 12 Onze strijd is niet gericht tegen mensen maar tegen hemelse vorsten, de heersers en de machthebbers van de duisternis, tegen de kwade geesten in de hemelsferen. 13 Neem daarom de wapens van God op om weerstand te kunnen bieden op de dag van het kwaad, om goed voorbereid stand te kunnen houden. 14 Houd stand, met de waarheid als gordel om uw heupen, de gerechtigheid als harnas om uw borst, 15 de inzet voor het evangelie van de vrede als sandalen aan uw voeten, 16 en draag bovenal het geloof als schild waarmee u alle brandende pijlen van hem die het kwaad zelf is kunt doven. 17 Draag als helm de verlossing en als zwaard de Geest, dat wil zeggen Gods woorden.
18 Laat u bij het bidden leiden door de Geest, iedere keer dat u bidt; blijf waakzaam en bid voortdurend voor alle heiligen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten