Dagboek deel 027 Over mijn soulmate

Dinsdag, 27-11-2007

Zonet Johan aan de lijn gehad.
Tegen twaalf uur vanmiddag had hij me gebeld, maar ik zat net met m'n gat in't bad.
Toen ik hem terug wilde bellen, was hij al de hot op, dus ik dacht: ik bel over een uurtje nog wel eens.
Afijn, ik heb de hele middag en avond geprobeerd hem te bereiken, zowel thuis als op z'n mobiel. Blijkt ie tot overmaat van ramp ook nog eens een ander mobielnummer te hebben.
Nou bellen we elkaar vrijwel dagelijks en dus zal het je niet verbazen dat ik inmiddels behoorlijk ongerust aan het worden was. Zodanig zelfs dat ik er al enkele uren aan dacht om toch maar even op de brommer te stappen en naar Hengelo te rijden. Ik durfde Moniek, z'n dochter, ook niet te bellen, want stel voor dat er niets aan de hand was. En net toen ik me bedacht dat ik het nog één keer zou proberen, alvorens op de brommer te stappen, nam hij op. Gelukkig... Hij had de hele middag in de kroeg gezeten met een kennis van ons en kwam net voor half twaalf in huis.
We hebben nog lang zitten kletsen, met name over het geloof en over hoe wij daar toch eigenlijk heel verschillend tegenover staan. Aan het eind van het gesprekje gebruikte ik een vergelijking, waar ik laatst in bed opeens aan moest denken:
We staan allebei voor een volkswagen kever. Johan wil weten of er wel een sleutel bij is, terwijl ik gewoon de deur opendoe en ga zitten. Johan wil eerst zeker weten of alles in orde is en of alles wel klopt en of er wel een motor in zit, terwijl ik gewoon (als vanzelfsprekend) de sleutel omdraai en het gegevene gewoon voor lief neem. De auto begint te rijden, stapvoets. En Johan loopt ernaast omdat hij de boel niet helemaal vertrouwd. Af en toe vraagt hij hoe het in de auto is en dan antwoord ik: "Geweldig! Kom er ook bij, joh! 't zit lekker comfortabel, warm en droog!"
"Nee, ik vertrouw de boel niet helemaal. Bovendien loop ik liever..."
Hij rijdt niet met mij mee en ik loop niet met hem mee. Toch reizen we naast elkaar in hetzelfde tempo op dezelfde weg in dezelfde richting en beleven we samen op onze reis tal van leuke dingen en filosoferen we al reizend over het doel van ons leven.

Zou het misschien kunnen zijn, dat onze reis dat doel is...?

Iedereen, die inmiddels in die Kever zit
en iedereen, die liever blijft lopen:

Ik wens jullie allemaal Gods eeuwige liefde
en een hele fijne nachtrust.

Sebo Hilberts