Dagboek deel 015 Nog één dagje vrij

Donderdag, 8-11-2007

Goedenavond.
Hé, jij daar!
Ik zei goedenavond!
Zeg eens even wat terug!
...
Goed zo! Zó hoort het!
Is het al weer donderdag....
Nog één dagje vrij en dan "mag" ik weer werken.
Wat heb ik toch een geweldige baas, hè? Dat ik zomaar mag komen werken.
Nou...DAT IS HELEMAAL NIET GEWELDIG!!!
Een baas, die me verteld dat ik betaald mag thuis blijven....DAT IS GEWELDIG!!
Maar ja...waar vind je zo'n baas???

Ik weet het...ik ben hééél zielig. Jullie zijn allemaal in het weekend vrij en ik, ik moet werken. Maar liefst twee hele dagen lang. Okee, ik ben daarna weer vijf dagen vrij, maar toch: het blijft zielig..
Welnu, wat heb ik allemaal gedaan vandaag?
Uiteraard veel geknoeid met m'n weblog, wat boodschappen gedaan, geknoeid met m'n weblog, wandelingetje gemaakt naar de brievenbus, geknoeid met m'n...?
Oh...wist je al wat er komen zou??
Nou ja, dat heb ik dus allemaal gedaan vandaag.
Natuurlijk heb ik ook weer wat nieuwe dingen ontdekt, die ik allemaal met m'n blog kan doen en (heel verrassend voor zo'n digibeet als ik) ik heb een foto/videootje met muziek in elkaar leren zetten. Een walgelijk leuke bezigheid. Ben dan ook bang dat daar nog menig uurtje in gestoken gaat worden.
Verder heb ik vandaag ook weer veel gelezen en enkele reacties op de site beantwoord. Helaas: nog steeds krijg ik reacties via mail, inplaats van in m'n gastenboek, maar wie weet, gaat daar langzaam verandering in komen. Langzaam maar zeker groeit de site behoorlijk. D.Q. vertelde me dat je al je berichten een "label" kunt geven, dat onder elk bericht zichtbaar is. Door op zo'n label te klikken, krijg je alle berichten van DIE soort in volgorde onder elkaar. Erg handig. Nou had ik dat nog niet gedaan, maar ik ben blij dat D.Q. het mij op tijd vertelde. Ik had (nog maar) 111 berichten, dus die heb ik gisteravond allemaal een label gegeven. Stel je voor dat ik dat moet doen met duizend of meer berichten. Daar zou ik knap druk mee geweest zijn! Maar goed, de hele zaak is naar categorie gelabeld, zoals een label "Video", "Gedichten", "Nieuws", "Spreuken", en nog enkelen. En het werkt. Ook niet geheel onbelangrijk, lijkt mij.
Het weblog is nog maar 24 dagen oud, maar deze digibeet heeft al heel wat digitale hindernissen overwonnen, dus: er is hoop. Zelfs voor mij.
Momentje......
Zo. Even een glaasje ingeschonken van één of ander rood goedje. 't Schijnt, dat je daar tamelijk vrolijk van wordt als je er veel van drinkt.???.. ??hik..?????..burp??.. Snap ik niet...ik krijg er alleen de hik van en bij teveel zelfs een kater, die er niet om liegt.

Afijn, zo keuvel ik lekker door, zonder ook echt iets te vertellen te hebben. Komt misschien wel terwijl ik schrijf.
Ik was vandaag steevast van plan om een stuk uit de bijbel te lezen. Het is er niet van gekomen. Ik heb er weliswaar een paar keer aan gedacht, maar dat is niet voldoende. Dat wil niet zeggen, dat ik dus helemaal niet met m'n geloof bezig ben geweest. In tegendeel! Bijna alles wat ik de laatste tijd doe, heeft hetzij direct, danwel zijdelings met het geloof te maken. Zo was ik nog op zoek naar "geloven met humor". Je houdt het niet voor mogelijk, maar je komt het tegen! Je lacht je rot. Ik heb inmiddels een behoorlijk aantal sites in m'n favorieten staan en daar zitten veel sites bij die bol staan van vrolijkheid en zelfs hier en daar grappen en grollen. T.z.t. zal ik hier het één en ander plaatsen. Ik had er al eerder over geschreven en op de één of andere wijze blijft het me bezighouden en facineren. God is geen zuurpruim! Integendeel! Lees dagboek deel 14 maar. Het was FEEST in de hemel!! God geniet met volle teugen van alle mooie dingen, die hij van ons ziet! Wie zijn wij dan, dat we als een stelletje zuurpruimen op de aarde moeten rondlopen? Waarom zouden we helemaal in het zwart gekleed naar de kerk gaan? De kleuren op onze planeet zijn niet vanzelf gekomen...die heeft God gemaakt! Dus mogen we die ook ten volle gebruiken! En waarom met een strak en ernstig gezicht naar de kerk? LEEF!! Leef je uit! Prijs God om z'n Grootheid! ZING, LACH! Het mag en God ziet het graag! Nog nooit heeft God één van Zijn kinderen gestraft,omdat die Hem bezong en prees met vrolijkheid! Stel je eens voor: je hebt een vrolijk kind dat, zodra het bij je komt, lacht en grappen maakt en je ondertussen lieve woordjes verteld en jou een andere keer weer om de nek vliegt. Zou je je niet de hemel te rijk voelen met zo'n heerlijk vrolijk en spontaan kind? Nou dan! En zou God dan anders zijn? NEE!
"...Ik heb u geschapen naar mijn evenbeeld..."
Nou kan ik niet met zekerheid zeggen dat ik ooit weer een trouwe kerkganger zal worden maar als ik naar een kerk ga waar ik me thuis voel, zal dat zeer waarschijnlijk een afro-europese kerk zijn, een zg. "zwarte kerk-gemeenschap". Daar wordt tenminste het geloof tijdens de dienst ook echt GELEEFD en BELEEFD! In onze westerse kerk gemeenschappen kom je ook aan je trekken, maar op een heel andere wijze. Wij zijn gewend om alles binnen een vastgestelde tijd en in een vaste volgorde te doen. Begrijp me niet verkeerd: orde en regelmaat moeten er zijn, ook binnen een christelijke gemeente. Het kan natuurlijk niet zo zijn dat iedereen maar gewoon wat doet. Er is leiding nodig en wij, de gewone mensen, hebben ook onderwijs nodig. Daar is niets verkeerd aan. Dat is al zo sinds de eerste gemeente. Ook kan het niet zo zijn dat het geloof in de Here Jezus verwordt tot een klucht in een kerkgebouw vol komieken. Er is een tijd van spelen en een tijd van luisteren en leren. Het geloof in de Here Jezus is wel degelijk een hele serieuze zaak en daarom is het ook belangrijk om te leren en te luisteren. Alleen zo leren we de Almachtige God kennen.En die tijd van luisteren en leren hebben wij in alle gemeenten wel, maar die tijd van spelen..die mis ik een beetje...
Maar goed, God zal het mij te Zijner tijd wel laten zien. Ik kan wel dingen willen en wensen, maar ik heb inmiddels wèl geleerd dat de Heer me niet geeft wat ik wèns, maar wat ik nódig heb. En zelfs al zie ik dat op dat moment zelf niet, dan nog láát Hij het me wel zien. Ik heb er in ieder alle vertrouwen in dat Hij mij in de juiste richting stuurt.

Zó! En nou is het wel weer genoeg geweest. Tijd om naar bed te gaan en de "luiken" dicht te doen. Of zoals m'n zus vaak zegt: "Even een poosje op m'n rug staan."

Voor nu eerst, lieve lezer:

een hele fijne nachtrust,
Gods zegen en
morgen gezond weer op...

Sebo Hilberts