.

.

.

.

maandag 24 augustus 2015

Dagboek deel 046 Roken en down


Vrijdag, 08-02-2008

Bah. Ik voel me kl*te en ik voel me k*t.
Ik weet wel hoe het komt, hoor. Maar ik kan er even niets tegen doen.
Misschien wíl ik er wel even niets tegen doen..
Mag ik me misschien ook een keer keer rot voelen?
‘t Is nou eenmaal niet elke dag feest, he?!
Eigenlijk is het al de hele week zo. Ik probeer een gevoel, een stemming te creëren, die er gewoon niet is. Ik probeer me goed te voelen, maar het lukt niet. Ik hou mezelf voor dat ik een kind van de Heer ben en dus niets te klagen heb. Ik lees m’n bijbel, ik praat met God, ik zoek naar de vreugde erin, ik zoek..maar ik vind niets...
Alleen ellendigheid. Zonder echte reden. Waar komt dit gevoel vandaan? Waarom heb ik dit ineens? Waarom voel ik me zo ontzettend down? Ik ben sjacherijnig, heb nergens zin in en blijf het liefst de hele dag in bed liggen en ook al schijnt de zon, het lucht me niet op.
Ik voel me leeg en als ik met God praat lijken de woorden hol. Wat ik zeg meen ik en ik sta er volledig achter en ik probeer te vertrouwen dat Hij naar me luistert, maar ondertussen dwalen m’n gedachten af. Telkens opnieuw betrap ik me daarop en ookal probeer ik me uit alle macht te concentreren, het lukt niet.

Inmiddels vijf dagen gestopt met roken. Alweer..
Zondag was ik even in overtreding, na een periode van drie dagen zonder peuk! Een ongekende overwinning! Afgelopen zondag nam ik een trekje van een shaggie en al tijdens het draaien ervan voelde ik me enorm schuldig. Toch ging ik door. En na dat eerste trekje...drukte ik hem gelijk weer uit. En onmiddelijk had ik het gevoel dat ik weer helemaal opnieuw kon beginnen.
Dat heb ik nu inmiddels vijf dagen volgehouden. Vijf lange dagen zonder een sigaret. Er gaat geen moment voorbij, of ik denk eraan. De hele dag door vraag ik God om kracht, de hele dag (en nacht) ben ik met niets anders bezig dan met dat ene: die gore k*t-sigaret!
Mijn beste momenten heb ik op mijn werk. Al rookt bijna iedereen op m’n werk, toch heb ik daar de meeste afleiding. Ik heb m’n werkzaamheden en daar stort ik me volledig op. Dat zorgt voor de hoognodige afleiding. En dat gaat goed.
Maar dan...
Dan kom ik thuis. Om de drang voor te zijn, ga ik vrijwel direct naar bed. Ik blijf niet zitten want dan komt het juist! Dan ga ik denken. Over mezelf, over m’n werk, over de kerk, over alledaagse dingetjes. Nee, dat wil ik niet, want dan... En dus, maar gelijk door naar bed.
En als ik dan wakker wordt..begint het weer. Ik probeer er niet aan te denken, maar toch. Er is niemand om me heen, tegen wie ik even m’n gal kan spuwen, iemand die me even kan steunen. Ik ben ook maar een vrijgezel die thuis komt in een huis, waar niemand op hem wacht. Niemand die even vraagt: “Hoe was het op je werk..?” Niemand, die je even om de nek vliegt.

Ja, ja, ik weet het wel: ik ben echt niet zielig. Maar mag ik me af en toe eens zielig voelen? Of eenzaam? Natuurlijk hebben overal op de wereld mensen het oneindig veel moeilijker dan ik, maar is dat een reden om maar net te doen alsof hier alles pais en vree is? Moet ik om die reden m’n eigen eenzaamheid maar gewoon lekker voor me houden? Nou...niet dus! Dat ga ik niet doen. Ook IK heb recht op m’n eigen stukje ellende zo af en toe.
En omdat (op de telefoon na) deze pagina zo ongeveer het enige medium is dat mij rest, zeg ik het maar hier:
Ik voel me momenteel zo ontzettend eenzaam!
En dat komt vooral door die @#$%^-peuken! Elk stukje concentratie is weg. Negatieve gevoelens worden daardoor versterkt en dat heeft weer tot gevolg, dat ik het nut er soms niet meer van in zie om vol te houden. Dát maakt dan weer dat ik me klote ga voelen om m’n eigen zwakheid en daardoor zie ik dan het grote plaatje even niet meer.
Tsja...en dan draai je een beetje in een circeltje naar beneden, hè? Dat kan zomaar ineens een keer gebeuren en bij mij gebeurt dat dus nu. Het afkicken gaat duidelijk gepaard met hevige emotionele schommelingen, in combinatie met misselijkheid, hoofdpijn, concentratieverlies en meer van dat soort ergerlijkheden.

Zonet kon ik het niet langer houden. Ik heb een sigaret gerookt. Werd er misselijk van en moest kotsen...

Wel moet me dit even van het hart:
Eventjes mijn eigen stukje ellendigheid hier neer “pennen” lucht wel lekker op.
Ik voel me in ieder geval al weer een stuk beter...

Hé..!! Wat was dat??? Afkicken???
Jawel!
Afkicken...want ik ben duidelijk...een junk...

Wish me luck.....

Geen opmerkingen:

Een reactie posten