.

.

.

.

vrijdag 21 augustus 2015

Dagboek deel 023 Geen tv meer

Dinsdag, 20-11-2007

En daar zit ik dan weer.
Dinsdagavond, inmiddels.
Het gaat een heel stuk beter met me.
Geen kriebelhoest meer en nog slechts een beetje verkouden.
Gelukkig!
Het zal je opgevallen zijn, lieve lezer, dat ik vandaag heel veel berichten geplaatst heb met een eigen “Mening” eronder. Zonder dat ik daarin ook maar één keer over mijn geloof sprak.
Dat heb ik niet voor niets gedaan.
Zoals ik al menigmaal verteld heb, hou ik mij, voor zover mogelijk, verre van allerlei journaals.Ik heb al eens gehoord van mensen, dat zulk gedrag zou kunnen lijden tot “struisvogel”- gedrag.
Dat is absoluut niet de insteek!!
Integendeel!
Alleen ben ik de laatste decennia zodanig met de neus op de feiten gedrukt, dat ik nu inmiddels tot het besef ben gekomen, dat de mens eigenlijk maar een heel klein en zielig iets is.Nauwelijks waard om genoemd te worden! Laat staan dat ik me zou moeten bezighouden met alle dingen die mensen fout zouden kunnen doen in mijn visie.
We weten het allemaal zo ontzettend goed. Zo goed zelfs, dat we in staat zijn om de ander’s levenswijze/cultuur volledig af te wijzen of te veroordelen, of elkaar te “corrigeren” waar WIJ vindden dat de ander fout is. Maar ik zeg het nog maar eens: Jezus zei: “..oordeel niet, want er zal over u geoordeeld worden.”
Zoveel ellende, zoveel honger, zoveel dood en verderf....Wij, nietige wezentjes, kunnen onze eigen fouten niet eens meer bevatten! En al die misstappen, al die ellende en wantoestanden zie je dagelijks op de tv.
Zeg nou zelf: als je ziet/hoort dat de regerering wéér eens iets bedacht heeft dat jou en jouw catagorie mensen voor de zoveelste keer raakt, is dat toch om wild van te worden? Als je ziet dat voor de zoveelste keer een tbs-er te vroeg wordt vrijgelaten en weer in de fout gaat, is dat toch om gek van te worden? Als je ziet dat de partij waar jij op gestemd hebt, zich niet aan de eigen standpunten houdt en haar beloften niet waarmaakt, kun je jezelf toch wel voor het hoofd slaan, omdat je op ze gestemd hebt? Als je leest dat de topsalarissen weer met 13 % omhoog gaan en ze doen moeilijk om de 2,3% die jou groep wil hebben, kun je het toch wel uitschreeuwen van woede en onmacht?! Als je leest dat een partij de kiezer bepaalde 'normen' en 'waarden' wil opleggen, waar ze zich vervolgens zelf totaal niet aanhoudt, is dat toch om wanhopig van te worden? Als je leest dat er wéér, voor de zoveelste keer, dodelijke of zeer ernstige medische fouten worden gemaakt, maar de artsen zijn eens temeer gewoon onaantastbaar, is dat toch om agressief van te worden?
En al die wantoestanden maken dat je er bijna sjacherijnig en down van zou worden, gewoon uit onmacht. Want hoe hard jij en iedereen met jou ook schreeuwt, het haalt niets uit. Je bereikt er niets mee, behalve dan dat je jezelf rot voelt.

Het is daarom, dat ik weinig of geen tv meer kijk en áls het al eens voorkomt, dan uiterst selectief. Alleen dat ene programma en dan tv weer uit. En kranten lees ik al helemaal niet meer.
Ik concentreer me liever op de leukere dingen.
Zo hebben heel veel mensen toch ook heel veel mooie dingen gemaakt, mooie boeken geschreven en schitterende muziek gemaakt. En dan is de keus al snel gemaakt: goed boek, lekker muziekje op, goed glaasje wijn erbij en zie daar...geen tv nodig!
Nou ja...voor een enkele leuke documentaire of film, zoals mijn eeuwige favoriet Don Camillo bijvoorbeeld. Verder hou ik me eigenlijk meer bezig met m'n eigen kleine wereldje en de mensen, die daarin leven. Die hele grote "boze" maatschappij kan ik toch niet veranderen, dus heeft het ook geen zin om me daar over op te winden. Het zijn juist de vele, vele kleine dingetjes in mijn eigen kleine wereldje, die me bezighouden. De mensen van wie ik hou en die van mij houden. Hun problemen en mijn problemen. Hun leuke, lieve, schattige en mooie kanten, maar ook die van mij.
Dat zijn de dingen, waar ik mijn dagelijkse broodnodige energie uithaal. Dat zijn de dingen die mijn levens motor laten draaien. Het is dan ook precies, zoals Johan kort geleden in zijn log schreef:
Liefde is een werkwoord.
Doe het, samen met mij...

En daarmee, lieve lezer, sluit ik vandaag weer af.
Slaap lekker, Gods rijke zegen
en tot morgen.

Sebo Hilberts

Geen opmerkingen:

Een reactie posten