.

.

.

.

vrijdag 21 augustus 2015

Dagboek deel 018 Stille Tijd en Moeder Theresa

Dinsdag, 13-11-2007

Ik surf over de diverse pagina's op het internet.
Al lezend en "klikkend" kom ik opeens een stuk tegen dat me bijzonder raakt.
Alsof ik ben ingedommeld en opeens door iemand wakker gemept wordt met een krant.
Toen ik 25 geleden nog actief was binnen de evangelische jongeren-organisatie Youth For Christ, hadden we een hele grote tent waarmee we eenmaal per jaar in -en samen mèt afd. Hengelo een zogeheten “zomeractie” organiseerden.
Dat hield in, dat we in de stad gingen “folderen” om mensen in de tent te krijgen, waar we dan van alles en nog wat organiseerden. Optredens van gospelbands, thema-middagen en avonden, samenkomsten, toneelstukjes, filmmiddagen voor de kleintjes, het was er allemaal. De afdelingen Almelo, Wierden (de grootste), Hengelo, en Enschede deden dit samen.Bij die enorme grote tent hadden we dan nog een kleinere (bungalow) tent en die werd uitsluitend gebruikt om alleen, of met enkele anderen te bidden. In deze tent werd ook de zogeheten “stille tijd” gehouden, waardoor het al gauw gemakshalve de Stille Tent genoemd werd.

Hoewel ik, zoals ik al eerder vertelde, me nooit echt een deel van de gemeenschap voelde, heb ik natuurlijk ook mooie momenten meegemaakt. Vele en hele mooie momenten!
En meerdere daarvan beleefde ik in die tent en op het grasveldje daarachter. Momenten van ontroering, van totale devotie, van een niet te omschrijven geluks-gevoel.
Maar ik was het allemaal vergeten...

Tot nu!
De allermooiste herinneringen komen opeens weer boven.
De diepste, mooiste gevoelens, die intense beleving van iets zó groots!
En het komt allemaal weer boven door het hieronder geplaatste stukje dat ik tegenkwam op een van de sites van de EO.
Wat zó lang een stoffige herinnering was ergens in een stoffig hoekje van mijn geest, is opeens geen herinnering meer, maar een kraakheldere werkelijkheid!!
God realy works in mysterious ways!
Hier volgt het stuk dat ik vond:

Stille tijd.
Stille tijd zonder schuldcomplexen"Stille tijd" houden is niets anders dan voldoende tijd met elkaar spenderen. In dit geval tijd met God, tijd voor persoonlijk contact. Daarbij zijn een aantal elementen heel goed om te doen, zoals een stuk uit de bijbel lezen, bidden voor de dingen die op je agenda staan en bidden voor je vrienden en relaties.
De dingen die je kunt doen zijn tegelijkertijd ook de elementen die ons vaak schuldcomplexen bezorgen. We spreken iets met onszelf af en beloven God dat we een bepaalde tijd zullen toewijden aan Hem, zoveel bladzijden zullen lezen en een lijst van voorbede zullen aanhouden. Zoveel, dat je er een maand mee in een klooster kan doorbrengen. Gaan die schuldcomplexen werken, dan trekken we de conclusie dat onze relatie met God niet goed is. Alsof onze relatie van doe-dingen afhangt.
Ik ben getrouwd en ik vind het heerlijk om bij mijn vrouw te zijn. Soms als we een eind moeten rijden, zitten we over van alles en nog wat te praten. Andere keren genieten we van elkaars aanwezigheid. We vinden het fijn bij elkaar te zijn. Wij kennen tijden van goede gesprekken en tijden van stil bij elkaar zijn.
Ik ben ook vader. Mijn vrouw komt soms met de kinderen op mijn werk. Dan rent mijn zoontje naar mijn kantoor en zonder na te denken springt hij op mijn schoot. Of ik nu koffie in mijn hand heb of met de directeur zit te praten stoort hem niet. Hij wil bij mij zijn.
Twee prachtige voorbeelden van waar het om draait in stille tijd. Het gaat niet om het presteren van stille tijd, alsof God de Vader je een 7 geeft wanneer je één hoofdstuk uit de bijbel leest en een 8 als je er twee leest. Hij is veel meer nieuwsgierig naar je hart en naar jouw liefde en wil graag tijd met jou spenderen. Hij wil bij jou zijn.Heb je er ooit wel eens over nagedacht, dat je door genade een kind van God bent en daarom een liefdesrelatie met Hem hebt? Wat je ook doet, het maakt je nooit méér geliefd door de Vader. Hij hóúdt al onvoorwaardelijk van je. En het is om die liefde, dat wij ook graag bij Hem zijn.

Een journalist interviewde moeder Theresa en vroeg naar haar tijd met God.
“Als u bidt”, vroeg hij, “wat zegt u dan tegen God?”
“Oh, meestal niet veel. Ik luister”, antwoordde moeder Theresa.
“Dus u luistert… wat zegt God dan tegen u?” vroeg de journalist.
“Oh, meestal niet veel, Hij luistert”, antwoordde moeder Theresa.
De journalist keek haar verbouwereerd aan.
“U begrijpt niet veel van gebed, hè?” zie moeder Theresa.

Vul je stille tijd in als een kind die bij de Vader komt.
Het is goed om de bijbel te lezen, goed om je vaste punten in gebed naar voren te brengen.
Maar het allerbeste is gewoon bij Hem te zijn.

En daarmee wil ik vandaag graag afsluiten...
Ik wens je Gods zegen toe.

Sebo Hilberts

Geen opmerkingen:

Een reactie posten