.

.

.

.

dinsdag 25 augustus 2015

Dagboek deel 066 Verandering


Het is nu zaterdagochtend, 8:15 uur.

Ik zit net aan de koffie en dacht bij mezelf: “Kom, laat ik eens even weer wat dingetjes oppennen.
De hele wereld lijkt nog in een diepe slaap. Hoewel het gisteren erg mooi weer was, ziet de lucht er nu uit, alsof er niet veel goeds uit zal komen vandaag. Het zit echt potdicht.. Misschien toch weer regen? Ik weet het niet. Ik heb geen weerberichten gehoord.

Ik heb weer een rustige week achter de rug.
Ook op het werk, hoor. Daar was het juist erg rustig. Een minimale bezetting voor eigenlijk maar een handjevol werk. Door de vakantantieperiode zijn erg veel mensen weg en veel bedrijven, die anders misschien zouden bestellen, liggen nu half op hun gat.

Sinds acht of negen maanden schrijf ik nu hier op dit weblog. Voornamelijk over mijzelf. Over hoe ik mijn geloof beleef, wat ik zoal meemaak in het dagelijks leven en hoe ik daarmee omga, hoe ik tegen de dingen aankijk en hoe ik me daarbij voel. Voor mijzelf, dat zal voor de vaste lezer al wel duidelijk zijn, is mijn gevoel van erg groot belang. Ik ben een gevoelsmens en reageer dan ook eigenlijk meer vanuit mijn gevoel, dan vanuit mijn verstand. Soms werkt dat een beetje in mijn nadeel, maar ik kan niet anders. Zo zit ik nu eenmaal in elkaar. Dat betekent dat met name in mijn dagboeken en sinds kort ook in m’n videootjes emotie een grote rol speelt. De hoofdrol, eigenlijk. Ik kan me er helemaal in kwijt. Vooral het schrijven is en blijft dé uitlaatklep, via welke ik zonder schroom of schaamte redelijk kan verwoorden, hoe ik mij op dat moment voel. En dat deel ik dan met iedereen die het wil lezen.
Mijn log was er primair om te delen wat ik meemaak en voel in mijn hernieuwde relatie met de Here Jezus. Dat is het nog steeds. Ik vertel graag over Hem en nodig anderen uit, datzelfde te doen. Dat delen is voor mij altijd enorm belangrijk geweest.
Het gevolg (zonder dat dat ook echt een doel was) is, dat de Here God andere mensen op mijn 'web-pad' stuurt om me te onderwijzen in Zijn Woord. In de dingen, die ik vroeger wist, maar allang vergeten was en verloren had. Het mooie is dat er vaak zaken voorbij komen, die ik me weer herinner op het moment dat ik ze weer tegenkom. Al zoveel dingen heb ik opnieuw geleerd. Bijbelverzen, bepaalde muzieknummers, gebedsvormen, zoals voorbede e.d., stille tijd, aanbidding, bidstond en ga zo nog maar een poosje door. Stuk voor stuk begrippen die allang vergeten waren, maar die nu inmiddels weer een prominente plaats innemen in mijn leven. Ik heb ze me opnieuw eigen gemaakt en daar schrijf ik dan weer over.

Ik vraag regelmatig aan de Heer om mij te leiden in datgene wat ik schrijf en er andere mensen mee aan te raken. Soms ben ik trots, als ik zie dat een bepaald stuk veel gelezen wordt. En dan loop ik het gevaar mezelf de eer te geven, die toekomt aan Hem, Die mij gered heeft...
En wat doet God? Raakt Hij mensen aan, die m'n site lezen? Ik vertrouw erop, maar weet het niet. Wat ik WEL weet, is dat Hij mensen stuurt om mij te onderwijzen.

Wat doet dit alles met mij? Heeft het enig effect, van welke aard dan ook?
Daar wil ik nu eens even bij stilstaan.
Ben ik in mijn geloof gegroeid? Ben ik veranderd?
Gisteravond laat (erg laat) zat ik te luisteren naar Opwekking. Mijn favoriete muziek, waar ik mezelf helemaal in verlies. Natuurlijk vind ik vele muziekvormen erg mooi, maar dit doet iets met mij. Vooral de laatste tijd, wat ook wel te horen is in mijn videootjes.
Terwijl ik zat te luisteren naar één bepaald nummer, voelde ik een diepe, diepe rust over me komen en zomaar, zonder reden, kwamen opeens de tranen tevoorschijn. Niet van verdriet ofzo, maar gewoon vanuit een diep gevoel van geluk en dankbaarheid. En daar komt de gevoelsmens in mij dan naar boven. Ik hoef me niet te schamen voor iemand, ik kan mezelf lekker laten gaan. Ik kan je vertellen, lieve lezer, dat doet zo goed..!
En terwijl ik zat te luisteren, gingen mijn gedachten een beetje met mij aan de haal.
Wat had ik allemaal beleefd in de laatste acht, negen maanden? Wat had het met me gedaan? Had ik geleerd? Was ik gegroeid, veranderd? Al denkende schoot me ineens iets te binnen:
Sinds kort ben ik lid van Christian Match. (vertel ik later wel over)
Je moet daar een tweevoudig profiel invullen, één is een meerkeuze vragenlijst en het andere is een eigen invulling. Eerst de meerkeuze vraag:

Geloof en mijn omgeving:
Ze zien het aan de manier waarop ik in het leven sta; dat hebben ze me zelf verteld.

En de Eigen Invulling:
Wat is je favoriete bijbelvers, citaat of lijfspreuk?
Galaten 5:22-23
"Maar de vrucht van de Geest is liefde, vreugde en vrede, geduld, vriendelijkheid en goedheid, geloof, 23 zachtmoedigheid en zelfbeheersing."

Aan de hand van deze tekst èn de reactie op mij van anderen kan ik ook voor mijzelf bepalen in welke mate ik groei. Het is ook de eerste tekst, die ik ‘toevallig’ las, enkele minuten na mijn bekering...

Klopte dat eerste antwoord van mij wel? Zien de mensen het aan me en vertellen ze dat ook?
Op beiden een volmondig JA! Er is ontzettend veel veranderd! Een klein voorbeeldje:
Gisteravond liet ik een bak nasi vallen. Ik wilde het in de koelkast zetten, maar liet het te vroeg los. Resultaat: halve koelkast onder de nasi, vloer onder de nasi, broek smerig...
En nu komt het...als Johan en zus Heidi dit lezen, denken ze: “Pak de helm maar vast, want er gaat gegooid worden!!”
Niets van dat alles.. Zou ik eerder ontploft zijn, nu was er hooguit een “sh*t, wat zonde..” en daar betrapte ik me zelfs op. Troep opruimen, koelkast schoonmaken, broek in de was en verder met de dingen van de dag.
Kijk..dat was ‘vroeger’ wel anders! Toen zou ik ontploft zijn! De wereld zou te klein geweest zijn!
Hé..!! Dat is toch één van de vruchten van Heilige Geest: zelfbeheersing??
Hier nog zo ééntje:
De laatste tijd heeft mijn pc te maken met ‘de gekke koeien”-ziekte. Op de stomste momenten slaat het ding spontaan op hol. Programma’s worden zomaar afgesloten, andere zomaar gestart, zonder dat ik zelf iets doe. Te pas en te onpas moet ik dan Johan bellen en dan proberen we weer van alles en nog wat, daar rustig de tijd voor nemend.
Hé..!! Dat is toch ook één van de vruchten van de Heilige Geest: geduld??
Gromde ik jarenlang een ongemeend “Goeiemorgen!” op mijn werk, tegenwoordig word ik er ernstig van verdacht, verkering te hebben: “Want er is iets anders aan hem. Hij is rustiger en vriendelijker.. Of zou hij de lotto hebben gewonnen..??”

Ja, lieve lezer: er is wel degelijk verandering..
Ik ben veranderd, gegroeid. Ik ben er nog lang niet, maar toch..
Met name de mensen die het dichtst bij me staan, zoals Johan, zus Heidi en broer Bert, zijn getuige geweest van deze verandering. Ze hebben het langzaam maar zeker zien gebeuren. Nou kan ik me voorstellen, dat het voor andere mensen niet altijd gemakkelijk is om te accepteren dat iemand verandert en dus zal het ook voor mijn broer en zus af en toe even wennen zijn. Vooral, als ze m’n weblog lezen kan ik me voorstellen dat ze het er af en toe een beetje moeilijk mee hebben. Maar wat je zo vaak hoort, is bij mij niet gebeurd: verstoting. Integendeel: mijn broer en zus hebben mij in al mijn verandering omhelst.

Tsja...zo zat ik gisteravond naar de muziek te luisteren van Opwekking 136 - “Abba Vader”. En vind je het dan gek, dat ik even de tranen laat lopen van dankbaarheid..?

Geen opmerkingen:

Een reactie posten