Dagboek deel 005 Aykut

Dinsdag, 23-10-2007

En daar zit ik dan weer.
Alweer een dag voorbij. Een dag waarin (alweer) niets bijzonders is gebeurd.
Of toch wel...
Een goeie kameraad en collega van me kreeg in april een contract voor een half jaar, met de mededeling, dat hij zich geen zorgen moest maken: alles was in kannen en kruiken en "ze" wilden hem absoluut niet kwijt, dus een vast contract was niet veel meer dan een formaliteit.
Ja, ja, dat zeiden ze toen... Maar nu is anders. Elf dagen voor z'n contract afliep kreeg hij te horen, dat het afgelopen was. "Amerika" zou geen nieuwe contracten uit willen delen. Tegelijk met hem kreeg ook een andere jongen een contract. Ook voor een half jaar. Nu moet je weten dat wij, als amerikaans bedrijf, een soort van "code of conduct" op de prikborden hebben hangen, waarin o.a. staat:
"...gelijke aanstellings-en promotiekansen..."
Nu wil het toeval dat die ene jongen op de valreep tóch een vast contract krijgt en mijn maat niet. Onder de noemer "er was een procedurefoutje gemaakt, waardoor die jongen de maximale tijd had overschreden en dus juridisch in vaste dienst was..."
Wacht even! Die jongen was een maand láter bij ons begonnen, dan mijn maat. Beiden als uitzendkracht en beiden kregen op de dezelfde dag eenzelfde contract voor een half jaar. Hoe kan die jongen dan in vredesnaam de maximale tijd hebben overschreden en mijn maat niet??? Terwijl díé er toch een maand langer werkte???
Men is creatief... Mijn maat zou er drie maanden uitgeweest zijn. (Even uitzoeken)
Nee, dat is niet het geval. En toch: men houdt voet bij stuk. De ene krijgt het wel en de ander krijgt het om dezelfde reden niet...beetje vreemd. Of komt het misschien doordát we een amerikaans bedrijf zijn? De ene jongen is nl. nederlander en mijn maat is een turk. Door alle uitvluchten, die overigens gemakkelijk door te prikken waren door mijn collega's, chef en mijzelf, lijkt het er toch heel sterk op dat mijn maat geen contract heeft gekregen om zijn turk zijn en dus, om zijn moslim zijn!
Ondertussen zit m'n maatje zonder werk thuis. Oh ja, of hij niet alsjeblieft nog even wilde blijven werken tot het eind van de "drukke periode". Als uitzendkracht natuurlijk, dat wel... Tot overmaat van ramp houden ze ook nog eens, zonder bericht vooraf, € 400,= op z'n salaris in. Foutje...wordt vast wel gecorrigeerd...
"...gelijke aanstellings-en promotiekansen..."
Ja, ja! Voor wie...?

Kijk lezer, dáár schreef ik vanmiddag nou over in het stukje van "mafia in nederland": het is niet eerlijk verdeeld in de wereld. We zien het, we horen het van anderen, we ondervinden het zelf, maar...we kunnen er helaas niets tegen doen!
Dat, en vooral dát maakt mij vaak ontzettend woedend! Die onmacht! Je wilt iemand helpen, maar je kúnt het niet, je wilt iemand steunen, maar je weet niet hoe!
Je wilt meevechten, maar waartegen? Tegen een systeem vechten is per definitie een verloren strijd, nog vóór die begonnen is.

Soms schaam ik mij voor m'n land... .